امید اعلائی افزود: مهمترین مسئله کنونی صنعت نساجی نوسازی خطوط تولید است تا بتواند واحد‌های تولیدی را به لحاظ کمی و کیفی قابل رقابت با کالا‌های خارجی کند.

وی با بیان اینکه وضعیت فرسودگی ماشین‌آلات در صنعت نساجی نگران‌کننده است، گفت: در حوزه نوسازی ماشین‌آلات صنعت نساجی استاندارد‌هایی در سطح جهانی تعریف شده که متاسفانه 99 درصد واحد‌های مرتبط حوزه نساجی در ایران از این قاعده تبعیت نمی‌کنند.

این تولیدکننده با اشاره به عمر ماشین‌آلات نساجی در کشور‌های پیشرو در این حوزه، افزود: در اروپا و بسیاری از کشور‌هایی که در صنعت نساجی پیشرو هستند هر 5 تا 8 سال ماشین‌آلات نوسازی می‌شود، اما در برخی کارخانجات داخلی ماشین آلات عمر 35 ساله دارند.

اعلایی با اشاره به تمایل تولیدکنندگان به واردات ماشین‌آلات دست دوم برای نوسازی خطوط تولید، گفت: با همه قوانین سخت‌گیرانه‌ای که برای واردات ماشین‌آلات وجود دارد، در سال‌های اخیر بسیاری از واحد‌های تولیدی ماشین آلات دست دوم از کشور‌های همسایه مثل ترکیه وارد کردند که هر عمر آن‌ها بین 10 تا 15 سال است.

وی تاثیر نوسانات ارزی را یکی از دلایل تولیدکنندگان برای واردات ماشین‌آلات دست دوم عنوان کرد و افزود: در سال‌های اخیر افزایش قیمت‌ها موجب اختلاف قیمت ماشین آلات نو نسبت به دست دوم شد و از آنجا که منابع مالی واحد‌های تولیدی محدود بود و امکان تامین مالی مناسب نیز نداشتند، تولیدکنندگان مجبور به پیاده‌سازی این سیاست برای نوسازی خطوط تولید خود شدند.

اعلایی ادامه داد: واردات ماشین‌آلات دست دوم در حوزه نساجی در حالی صورت می‌گیرد که سال تولید ماشین آلات نباید کمتر از سال 2018 باشد، اما صنعتگران از راه‌های مختلف از جمله تعویض پلاک، این ماشین آلات را وارد می‌کنند تا تجهیزات خود را به روز کنند و عمر فناوری را در صنعت نساجی از 35 سال به 15 سال کاهش دهند.

وی گفت: برای اینکه صنعت نساجی مزیت‌های رقابتی به لحاظ تولید، کیفیت و گسترش محصول با کشور‌های همسایه داشته باشد ضروری است ماشین‌های جدید جایگزین ماشین آلات فرسوده شود که این موضوع نیازمند بسته‌های حمایتی خاص از سوی دولت است، اما تا به امروز توفیقی در این حوزه نداشته ایم.

اعلایی افزود: دولت باید از صندوق توسعه ملی یا هر ابزار دیگری، منابع مورد نیاز برای نوسازی صنعت نساجی را به متخصصان این حوزه تخصیص دهد و آن‌ها را مجاب کند نوسازی در این صورت بگیرد.