سعید ترکمان با اشاره به لزوم توسعه صنایع تکمیلی در پایین‌دست صنعت پتروشیمی عنوان کرد: خوراک صنایع تکمیلی از محصولات تولیدی پتروشیمی‌ها تامین می‌شود اما پتروشیمی‌ها برای فروش محصولات در بورس کالا اقدام به مهندسی بازار می‌کنند. تا قبل از مصوبه جدید دولت، قیمت خوراک پتروشیمی‌ها با نرخ تسعیر ارز 28500 تومان محاسبه می‌شد و پتروشیمی‌ها نیز محصولاتشان را با قیمت پایه 28500 تومان در بور س کالا عرضه می‌کردند.

رئیس انجمن ملی صنایع پلیمر گفت: اما نکته اینجاست که در بورس کالا به دلیل رقابت 60 الی 70 درصدی، در نهایت نرخ ارز کشف شده در قیمت مورد معامله به صورت میانگین روی عدد 40 هزار تومان قرار می‌گرفت. این اختلاف نرخ ارز یک سود بادآورده برای پتروشیمی‌ها بود.

وی اظهار داشت: از طرفی پتروشیمی‌ها ارز حاصل از صادرات محصولات خود را نیز در بازار دوم عرضه می‌کنند که نرخ آن نیز حدود 40 هزار تومان است. یعنی تثبیت نرخ ارز ‌28500 تومانی هر چند به اسم حمایت از تولیدکننده صنایع تکمیلی بوده اما بیشترین سودآوری را برای پتروشیمی‌ها آورده است.

ترکمان گفت: تکنولوژی صنایع پایین‌دستی و تکمیلی برخلاف صنعت پتروشیمی عمدتا به‌روز است و بازدهی پتروشیمی‌های ایران به دلیل تجهیزات فرسوده و عدم نوآوری بالا نیست. از طرفی کالاهای پتروشیمی در مقایسه با کالای تولیدی صنایع تکمیلی تحریم‌پذیر هستند.

رئیس انجمن ملی صنایع پلیمر گفت: مقصد صادرات محصولات صنایع تکمیلی، کشورهای همسایه هستند که با توجه به نزدیکی و سهولت حمل و نقل و صادرات در شبکه مویرگی و در احجام کوچک قابل تحریم‌پذیری نیستند.

وی تاکید کرد: سال گذشته صنعت پتروشیمی حدود 12 میلیارد دلار ارز در سامانه نیما عرضه کرد ولی صنایع تکمیلی با احجام صادرات بسیار کمتر بیش از 4 میلیارد دلار ارزآوری داشت.

ترکمان اشاره کرد: به عنوان مثال یک تن متانول ایران بیش از 300 دلار صادر نمی‌شود و پتروشیمی‌های ایران مجبور به اعطای تخفیف هستند. وقتی همین محصول تبدیل به کالای پلیمری می‌شود قیمتش به تنی 800 دلار می‌رسد. ولی اگر این مواد وارد صنایع تکمیلی شود، ارزش آن حتی به 10 هزار دلار می‌رسد.