در روزهای اخیر کلیپی از سخنان مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری، در فضای مجازی منتشر شد که رئیس جمهور نسبت به یارانه بنزین انتقاد داشت. پزشکیان در این خصوص گفت: "هیچ منطقی وجود ندارد که بنزین را با دلار آزاد بخریم و به قیمت سوبسید‌دار بفروشیم. این مسئله جای بحث است که آیا باید (بنزین را سوبسیددار) بدهیم؟ علم اقتصاد و تجارب بین‌المللی این را از ما قبول می‌کنند؟ اقتصاددان‌ها و کارشناسان ما باید نسبت به این سیاست‌های نادرستی که اجرا می‌کنیم، اعتراض کنند. پول گندم، دارو، نهاده و حقوق بازنشسته را ندارم، آن‌وقت بنزین را دلاری 50 هزار تومان می‌خرم و ارزان می‌فروشم!"

رئیس جمهوری حدود یک‌ماه پیش هم در مصاحبه‌ای با سایت KHAMENEI.IR، در خصوص بنزین در بخشی از سخنان خود گفته بود: "ما در کشور ناترازی انرژی داریم و در حال حاضر برای خرید بنزین، 8 میلیارد دلار پول می‌دهیم؛ یعنی بنزین را مثلاً حدوداً 30 یا 40 هزار تومان می‌خریم، بعد 1500 تومان می‌فروشیم! خب تا کجا می‌توانیم این کار را بکنیم؟"

در هر دو اظهارات پزشکیان، به قیمت خرید بنزین وارداتی اشاره شده است؛ که طبق گفته‌های اخیر دبیر کل انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش، بنزین وارداتی لیتری 38هزار تومان برای ایران تمام می‌شود.

اما این بنزین حدوداد 40هزار تومانی که رئیس جمهوری در دو ماهه مرداد و شهریور، دو بار به آن اشاره کرده و از ارزان فروشی آن به مردم گلایه دارد، چقدر در تأمین بنزین روزانه کشور نقش دارد؟

طبق برنامه اعلامی محسن پاک نژاد، وزیر نفت، به مجلس شورای اسلامی، در تیرماه امسال متوسط تولید روزانه بنزین کشور 114 میلیون لیتر و متوسط مصرف روزانه بنزین کشور 120 میلیون لیتر بوده است. به‌عبارتی روزانه 6 میلیون لیتر به طور متوسط ناترازی بین تولید و مصرف بنزین داریم.

اگر تمامی این 6 میلیون لیتر کسری روزانه بنزین را از محل واردات یا به‌عبارتی با بنزین 40 هزار تومانی تأمین کنیم، درواقع 5درصد بنزین مصرفی کشور با بنزین 40 هزار تومانی تأمین شده و 95درصد آن از محل بنزینی است که در پالایشگاه‌های کشور تولید می‌شود.

پس آنچه مشخص است، نمی‌توان شرایط 5درصد بنزین تأمینی کشور که به‌گفته رئیس جمهوری با حدود 40 هزار تومان در لیتر تأمین می‌شود و لیتری 1500 تومان یا نهایتا لیتری 3000 تومان به دست مصرف کننده می‌رسد را برای تمامی 100درصد سبد بنزینی بخش حمل‌و نقل، تعمیم داد.