محسن قمصری، درباره چشم‌انداز صنعت نفت ایران در صورت لغو تحریم اظهار داشت: اکنون با توجه به شرایطی که به لحاظ تحریم‌ها داریم؛ فعلا فقط چینی‌ها از ما نفت می‌خرند اما اگر تحریم‌ها برداشته شوند پالایشگران سنتی که خریدار نفت ایران هستند می‌توانند از ما خرید کنند، البته این موضوع را نیز باید در نظر داشت که باتوجه به طولانی شدن تحریم‌ها شرایط پالایشگاه‌های مشتری نفت ایران هم به لحاظ فنی و هم روند تولید نسبت به قبل از تحریم ایران تغییر کرده است، بنابراین بنظر می‌رسد در صورت برداشته شدن تحریم‌ها رقابت سختی برای پس گرفتن سهم قبلی وجود دارد.

وی تاکید کرد: به نظر نمی‌رسد که با لغو تحریم یک‌شبه ما بتوانیم به حالت سابق برگردیم بنابراین شرایط برای ورود دوباره به بازار فروش نفت سهل و ساده نخواهد بود و باید با فروشندگان سرسختی وارد عرصه رقابت شویم.

مدیر پیشین امور بین‌الملل شرکت ملی نفت ایران خاطرنشان کرد: طبیعی است که اگر ما بتوانیم نفت‌مان را صادر کنیم شرایط به گونه‌ای فراهم می‌شود که بتوانیم افزایش تولید هم داشته باشیم، البته به لحاظ فنی باید ببینیم که معادن و میادین شرایط افزایش تولید را دارند یا خیر.

وی با بیان اینکه در کل امکان بالقوه افزایش تولید نفت را داریم، گفت: قاعدتا برنامه افزایش تولید هزینه‌هایی خواهد داشت که لازمه آن جذب سرمایه خارجی و مهم‌تر از همه لغو تحریم است.

قمصری گفت: تولید نفت ایران به طور سنتی نزدیک ۴ میلیون بشکه در روز بوده است، به شرطی که شرایط فنی چاه‌ها را حفظ کرده باشیم در بهترین شرایط نیز رقم صادرات حدود ۲.۵ میلیون بشکه در روز بوده است که برای رسیدن به این مرحله باتوجه به شرایطی که داریم راه سختی را باید طی کنیم تا سهم از دست رفته بازار را پس بگیریم.

وی بیان داشت: قاعدتا باتوجه به مصرف داخلی و شرایطی که داریم و رقم مصرف داخلی؛ ۴ میلیون بشکه در روز میزان مناسبی برای تولید است یعنی با این میزان تولید هم می‌توانیم صادرات خوبی داشته باشیم و هم مصرف داخلی را تامین کنیم.

مدیر پیشین امور بین‌الملل شرکت ملی نفت ایران به این موضوع نیز اشاره کرد که اگر رقم مصرف داخل به همین منوال باشد با رسیدن به ۴ میلیون بشکه ممکن است به رقم کمتری از صادرات دست پیدا کنیم یعنی باتوجه به مصرف کنونی که رقم آن حدود ۱.۷ میلیون بشکه در روز است؛ میزان صادرات در شکل ایده آل و حداکثر رقم به حدود ۲.۳ میلیون بشکه در روز خواهد رسید مگر اینکه مصرف داخل را کاهش دهیم و سهم بیشتری را به بازار صادراتی اختصاص دهیم.