تحریم‌‌ها باعث محدودیت در فروش، انتقال مالی و تامین مواد اولیه شده‌‌اند، اما مشکلات داخلی همچون مدیریت ناکارآمد، کمبود سرمایه‌گذاری و عدم‌نوسازی تجهیزات نیز در کاهش تولید موثر بوده‌‌اند. در کشورهای پیشرفته، نرخ بهره‌‌برداری صنایع پتروشیمی معمولا بین ۸۵ تا ۹۵‌درصد است، در حالی که در ایران این رقم ۷۸درصد بوده، که نشان‌‌دهنده عملکرد کمتر از ظرفیت واقعی است.

پیامدهای این وضعیت شامل کاهش درآمدهای ارزی، کاهش اشتغال و افت رشد اقتصادی است. در شرایطی که صنعت پتروشیمی یکی از مهم‌ترین بخش‌‌های غیرنفتی اقتصاد ایران محسوب می‌شود، عدم‌استفاده کامل از ظرفیت‌‌ها منجر به از دست رفتن فرصت‌‌های اقتصادی و کاهش سهم این صنعت در تولید ناخالص داخلی شده است. اصلاح سیاست‌‌های کلان، افزایش بهره‌‌وری و توسعه بازارهای صادراتی از جمله راهکارهای کلیدی برای بهبود وضعیت است.

برای برون‌‌رفت از این وضعیت، لازم است سرمایه‌گذاری در نوسازی تجهیزات، بهینه‌‌سازی مدیریت، اصلاح سیاست‌‌های قیمت‌گذاری، و توسعه همکاری‌‌های بین‌المللی در دستور کار قرار گیرد. با انجام این اصلاحات، صنعت پتروشیمی ایران می‌تواند به جایگاه شایسته خود در بازارهای جهانی برسد و نقش پررنگ‌‌تری در تامین درآمدهای ارزی و رشد اقتصادی کشور ایفا کند.