دستکم بخش قابل ملاحظه ای از نمایندگان مجلس ایران را باید شگفت انگیزترین نمایندگان پارلمانی در جهان دانست. در زمان دولت قبل ، قیمت دلار در مدت زمان کوتاهی از حدود هزار تومان به بیش از چهار هزار تومان رسید و پول ملی ، به پایین ترین ارزش خود در تاریخ معاصر رسید ولی مجلسی ها ، کاری در خور نکردند و ترجیح دادند صرفاً تماشاگر اعمال دولتی باشند که رئیس اش می گفت فلان خبرگزاری اس ام اس فرستاد، دلار گران شد!

از زمانی که دولت جدید مستقر شده ، نه تنها ارزش پول ملی کاهش نیافته بلکه نرخ برابری آن در برابر دلار و سایر ارزها نیز ، اندکی تقویت شده و بازار ارز ، بعد از مدت ها ، با ثبات شده است.

درست در چنین وضعیتی ، نمایندگان مجلس شورای اسلامی ، وزیر امور اقتصادی و دارایی را به مجلس کشانده و به او کارت زرد داده اند که چرا چند وقت پیش ، رئیس کل بانک مرکزی گفته که نرخ دلار در همین محدوده فعلی مناسب است؟
البته ما نیز با سخنان پیش گفته رئیس کل بانک مرکزی مخالف هستیم و پیش از این نیز ، بدان پرداخته و نقدش کرده ایم. اما فارغ از این سخنان ، آنچه در عرصه "عمل" شاهدش بودیم این بوده که از زمان روی کار آمدن روحانی و به تبع او ، وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی ، ارزش پول ملی ایران تقویت شده است و امروز ، ارزش ریال ، بالاتر از زمانی است که رئیس کل بانک مرکزی ، درباره اش اظهار نظر کرد.

بنابراین ، جای تعجب است که چرا نمایندگان درست در شرایطی وزیر را احضار و به او اخطار می دهند که قیمت دلار به کمترین حد خود در دوران بعد از جهش رسیده و تب دلال بازی ارزی ، فروکش کرده است.
گویا نمایندگان به آنچه در عمل می گذرد کاری ندارند و طبق عادت ، فقط حرف زدن را ملاک عمل می دانند!
بله! اگر سخنان رئیس کل بانک مرکزی و سیاست های او ، وزیر اقتصاد و دولت ، باعث می شد دلار اوج بگیرد ، می شد حق را به نمایندگان داد که برخورد کنند (کاری که در زمان دولت قبلی انجامش ندادند!) ولی وقتی اوضاع رو به بهبود است و عملاً هم قیمت ارز کاهش داشته و آرامش به بازار برگشته است ، چرا باید چنین برخوردی شود؟

طبق قانون ، هر سه اخطار مجلس به یک نماینده ، مساوی با یک استیضاح خواهد بود. بدین ترتیب ، مجلسی ها ، عملاً وارد فاز استیضاح وزرایی شده اند که تنها سه ماه است کار را به دست گرفته اند و میراث دار وضعیت اسفناکی شده ان که از دولت قبل ، به جا مانده است.

باز هم تأکید می کنیم که از نظارت مجلس بر وزرا باید استقبال کرد و اتفاقاً یکی از نقدهای ما بر مجلس این است که چرا در دولت قبلی چنین نظارتی را نداشتند؟ ولی نظارت و حتی برخورد قهری مانند استیضاح و برکناری ، باید معقول و دستکم ناظر به یک ناکامی دولتی باشد نه این که با شعار حفظ ارزش پول ملی به وزیری اخطار و کارت زرد دهند که در همین 100 روز اول کارش ، نه تنها ارزش پول ملی را حفظ کرده ، بلکه آن را بهبود هم داده است.

به نظر می رسد ، برخی مجلسی ها ، اساساً کاری با موضوع بحث و منطقی یا غیر منطقی بودن کارها و پاسخ های ورزا ندارند و همین که سر و کار وزرا به مجلس بیفتد ، علیه آنها رأی می دهند. "فراکسیون رأی منفی چشم بسته به دولت" ، هم در جریان رأی اعتماد به وزرا خودش را نشان داد و هم در جریان تذکر به وزیر اقتصاد . لذا انتظار می رود در آینده نیز کارشکنی های از پیش تعریف شده اش را ادامه دهد و در فاز بعدی ، سراغ لایحه بودجه سال آینده برود.

ای کاش نمایندگان مجلس ، تفاوت "نظارت" و "جناح بازی و لج بازی" را بدانند.