پایگاه اینترنتی کوارتز طی گزارشی نوشت: مسکو به صورت غیرعلنی و در تماس با آمریکا انجام مذاکره با ایران برای افزایش 50 درصدی صادرات نفت این کشور را تکذیب کرده است. اما اگر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه واقعا چنین تصمیمی گرفته باشد، این به دلیل جذابیت های یک قرارداد دلچسب با ایران و به رخ کشیدن سیاست خارجی مستقل مسکو است.

جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا اخیرا در دیدار با همتای روسی اش، این موضوع را با لاورف مطرح کرده است. خبر این بود که بر اساس این توافق، ایران روزانه 500 هزار بشکه نفت به روسیه صادر خواهد کرد و در مقابل از روسیه کالا دریافت خواهد کرد. حجم نفت 500 هزار بشکه از آن جهت بسیار قابل توجه است که ایران در حال حاضر تنها یک میلیون بشکه در روز نفت صادر می کند، در حالی که این میزان قبل از تحریم ها در سال 2011 سه برابر بود.

به گفته منابع آگاه، طرف روسی در گفت‌وگو با مقامات آمریکایی این خبر را تکذیب کرده است. اما دلیل عکس العمل تند کری این بود که انتشار گزارش مذکور دقیقا با 12 ژانویه، یعنی تاریخ توافق بر سر اجرای توافق هسته ای ژنو همزمان بوده است. دو طرف توافق کردند از 20 ژانویه توافق را اجرایی کنند. اگر ایران بتواند با کمک روسیه صادرات نفت خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، اهرم فشار غرب برای وادار کردن ایران به رسیدن به توافق نهایی در طی شش ماه آینده تضعیف خواهد شد.

جفری منکاف، عضو مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در این باره گفت: «روس ها مانعی بر سر راه امضای یک توافق اینچنینی خواهند بود، در حالی که گفت‌وگوها برای یک توافق جامع هسته ای در حال انجام است.»

اما همزمانی گفت‌وگوهای ادعایی با برخی مسائل دیگر، نشان می دهد که هدف مسکو از امضای قرارداد اینچنینی با ایران چیست. مهمترین هدف، اجرای تعهدات توافق چین و روسیه برای عرضه 270 میلیارد دلار نفت خام است که در ژوئن گذشته به امضای دو کشور رسید و بر اساس آن مسکو متعهد شد که به مدت 25 سال روزانه 290 هزار بشکه نفت به چین صادر کند.

قرار است بخش عمده این نفت از طریق میدان نفتی عظیم کاشگان قزاقستان تامین شود، اما به دلیل نشت گاز، صدور نفت از این میدان حداقل تا پایان امسال به تاخیر افتاده است. نفت مورد نیاز برای ارسال به چین می تواند در عوض از ایران تامین شود و مازاد نفت ایران نیز در بازارهای جهان به فروش برسد.

ست کلینمن، تحلیلگر مسائل نفتی گفت: «من اطمینان دارم که روسیه بابت انعقاد این قرارداد نفتی تخفیف خوبی از ایران می گیرد، بنابراین چرا نباید این توافق را امضا کند.»