عبدالرضا مصری عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی با اشاره به سفر 5 تن از اعضای کمیسیون اجتماعی به کشور هندوستان اظهار داشت: ما در جریان این سفر از ایالت‌های حیدرآباد و بمبئی دیدن کردیم؛ اصلی‌ترین دغدغه ما بحث اشتغال بود چرا که هم اکنون مشکل اصلی کشور و دغدغه اصلی اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس، اشتغال است.

وی ادامه داد: به دلیل اینکه در بین کشورهایی که توفیقات زیادی از نظر همسطحی و میزان برخورداری از تکنولوژی و تحصیلات داشته‌ا‌ند و همچنین دارای رشد بالای اقتصادی و ضریب پایین بیکاری بودند، هندوستان بود، لذا این کشور را برای سفر انتخاب کردیم تا از تجربیات‌شان استفاده کنیم. 

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس افزود: هندوستان با رشد 8 درصدی اقتصادی و میزان پایین بیکاری و با توجه به اینکه یک میلیارد و 300 میلیون جمعیت، مانند کشور ما بحران اشتغال نداشتند؛ در کنار آن، برای پیگیری مباحثی در ارتباط با دانشجویان ایرانی تیمی از طرف کمیسیون اجتماعی مجلس انتخاب و به این کشور سفر کردند.

مصری با بیان اینکه ما از این سفر نتایجی به دست آوردیم که اجرای برخی از این نتایج، نیاز به فرهنگ‌سازی در کشور دارد، گفت: مشکل اساسی در کشور ما شغل نیست، چرا که شغل وجود دارد ولی فرهنگ ما از نظر نوع انتخاب مشاغل، تغییر کرده به طوری که در برخی بخش‌ها، شغل وجود دارد اما مشکلات فرهنگی نیز در کنار آن وجود دارد؛ متاسفانه فرهنگ ما طوری جلو رفته که فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها حتما باید پشت میز مشغول به کار شوند.

وی با اشاره به اینکه ما در کشور هندوستان کارآفرینی را در حد اعلا دیدیم، ادامه داد: یکی از راهکارهای ایجاد کارآفرینی، اعتماد عمومی در هندوستان بود؛ طبقات متوسط بالای جامعه که حتی خودرویی در حد خودروهای معمولی ما هم ندارند، یک راننده برای خود استخدام کرده‌اند در صورتی که قیمت ماشین در هندوستان نسبت به کشور ما 6 تا 7 میلیون بیشتر است اما با این حال راننده هم دارند؛ با یک حساب سرانگشتی می‌تواند فهمید که 400 تا 500 میلیون خودرو خود به خود 400 تا 500 میلیون نفر را مشغول به کار می‌کند ضمن اینکه در آنجا اعتماد کافی نسبت به افراد وجود دارد. یعنی یک نفر که شغل دارد، فقط آن شغل را انجام می‌دهد و به سراغ کار دیگری نمی‌رود.

سخنگوی هیئت رئیسه مجلس افزود: به طور مثال، در هندوستان با فردی برخورد کردم که با توجه به اینکه تنها یک مغازه کوچک داشت اما برای خود راننده نیز استخدام کرده بود و یک نفر دیگر را نیزمشغول به کار کرده بود؛ من از این فرد سوال کردم که آیا راننده تو مسافرکشی خواهد کرد، او با تعجب به من نگاه کرد و گفت که، مگر امکان دارد کسی که من به او شغل داده‌ام و زندگی‌اش تامین می‌شود، بخواهد شغل دیگری برگزیند. با این حال در کشور ما فردی ماشین یک میلیاردی زیر پایش است، اما راننده ندارد. 

مصری با بیان اینکه درآمدی کشور ما نسبت به هند بیشتر است، تاکید کرد: با این حال ما بسیاری از مشاغل را نداریم اما در هندوستان این مشاغل ایجاد شده است. به طور مثال، تاسیس پارک علم و فناوری برای تحصیل‌کرده‌های بخش کامپیوتر در آن کشور، تجربه مثبتی بوده و پیوند خوبی میان دانشگاه‌ها یعنی مراکز علم و فناوری و بازار کار (شرکت‌ها) ایجاد شده است و حتی گفته می‌شد که در هندوستان سفارش‌های خوبی از گوگل به آنها داده می‌شد.

وی ادامه داد: اشتغال‌هایی که درآمد آنچنانی نداشت اما از بیکاری بهتر بود، در هندوستان زیاد وجود داشت و قانون کار نیز مانع کار کردن نبود چرا که در برخی از جاها برخی از ضوابط قانونی کار اجازه فعالیت نمی‌دهد اما در آنجا آنها با دو مسئله جدی یعنی تامین اجتماعی و قانون کار درگیر نبودند و قانون کار بر آنها فشار نمی‌آورد بنابر این اشتغال راحت‌تر صورت می‌گرفت ضمن اینکه تامین اجتماعی نیز در هندوستان در کشور ما اجباری نبود و این عامل موجب می‌شد که نظام استاد شاگردی کاملا اجرایی شود. 

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس ادامه داد: بطور مثال در ایران در یک مغازه بزرگ، یک نفر کار می‌کند ولی در هندوستان در یک مغازه 4 الی 5 نفر کار می‌کردند در حالی که وضع شهروندی و مسائل عمرانی شهری کشور ما با هندوستان قابل مقایسه نیست و خدمات شهری ما کامل‌تر و گسترده‌تر است اما آنها به اندازه ما دغدغه اشتغال ندارند. 

مصری اضافه کرد: جلساتی را با اتاق بازرگانی ایالت حیدرآباد در ارتباط با تولید مواد دارویی برگزار کردیم؛ آنها مقام دوم در بخش تولیدات مواد اولیه دارویی و مقام اول در بخش تولیدات دوچرخه و سه چرخه را دارند. در جلسه‌ای که با اتاق بازرگانی حیدرآباد داشتیم، بحث جدی آنها در مورد مطالبات تجاری با ایران بود. آنها می‌گفتند در بسیاری از کشورها برای صادر کردن تولیداتشان شرایط آسان است اما در ایران باید دو برابر مبلغ بپردازند و در بخش غذا و دارو، سیستم حاکم بر ایران، سخت و پیچیده و غیرقابل دسترسی است و آنها به این دلیل از تجارت با ایران دلسرد شده بودند.

وی با بیان اینکه مجموعه گزارش‌های نهایی ما از وضعیت اشتغال هندوستان در حال تدوین است، گفت: به نظر من در کشور ما زمینه‌های کارآفرینی وجود دارد ولی به دلایل فرهنگی از آن بهره نمی‌بریم؛ یک موضوع جالب توجه دیگر در هندوستان این بود که میزان تصادفات یک درصد ایران هم نبود چرا که فقط راننده رانندگی می‌کرد به همین دلیل میلیون‌ها شغل در آن کشور ایجاد شده بود. همچنین در بحث صنایع تبدیلی آنها به خوبی فعالیت می‌کردند ولی متاسفانه کشور ما مواد خام صادر می‌کند.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس ادامه داد: هندوستان درخواست داده که با مشارکت ایران، پالایشگاه تاسیس کند اما ما در داخل کشور خود مشکل پالایش داریم و خام‌فروشی می‌کنیم؛ امیدواریم این الگوها به ما کمک کند که از آنها الگوبرداری کنیم و اگر این مسائل حل نشود، همچنان مشکلات سر راه ما باقی خواهند ماند. ضمن اینکه ما به اندازه یک ایالت هندوستان جمعیت داریم، یعنی یک ایالت متوسط هند 70 میلیون نفر جمعیت داشت.

مصری درخصوص دیدار این هیئت پارلمانی با مسئولان کشور هندوستان گفت: ما در این سفر  درخواست کردیم که فقط در زمینه اشتغال سفرمان تنظیم شود و با کسی ملاقات رسمی و مذاکره نداشتیم ضمن اینکه در کشور آنها تبلیغات انتخاباتی مجلس در جریان بود. ما از حیدرآباد و بمبئی نیز بازدید کردیم. بمبئی مرکز بندری و صنعتی هندوستان نسبت به گذشته خود از لحاظ زیرساخت‌ها مانند اسکله و فرودگاه، رشد خوبی کرده بود. 

وی با بیان اینکه سفر ما در هفته جاری به کشور هندوستان صورت گرفت، ادامه داد: گزارش این سفر به کمیسیون اجتماعی مجلس ارائه خواهد شد و بخش‌هایی از گزارش که نیاز به هماهنگی با دستگاه‌های مختلف دارد، با آنها جلسه تشکیل خواهیم داد ضمن اینکه هم اکنون معیار ما در کشور مدرک تحصیلی است نه کاربلد بودن، اما در هند روی کار و مراکز اشتغال کار می‌کنند یعنی فنی و حرفه‌ای را جدی گرفته‌اند اما کشور ما همه چیز را روی مدرک استوار است و ما به سمت مدرک‌گرایی پیش می‌رویم اما هندوستان به سمت یاد گرفتن کار پیش می‌رود.