نیویورک تایمز طی گزارشی نوشت: رئیس جمهوری جدید ایران در اولین حضور خود در نشست مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس تلاش کرد که نظر سرمایه گذاران خارجی را جلب کند و بار دیگر به رهبران سیاسی در مورد اراده دولتش جهت رسیدن به یک توافق جامع هسته ای اطمینان دهد.
اما چهره متبسم وی و استفاده از فنون ماهرانه سیاسی نمی تواند این واقعیت را پنهان کند که ایران همچنان متحد اصلی بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است.
روحانی که در ماه آگوست به قدرت رسید، تمایل دارد تا به وعده خود برای بهبود روابط ایران با جهان و احیای اقتصاد آسیب دیده این کشور از تحریم ها عمل کند. وی به فاصله کوتاهی پس از در اختیار گرفتن دولت توانست به توافقی موقت با غرب بر سر برنامه هسته ای ایران دست یابد.
زمانی که روز دوشنبه گذشته این توافق اجرایی شد، بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی تایید کردند که ایران تعلیق غنی سازی 20 درصد و انجام دیگر اقدامات توافق شده را آغاز کرده است. در مقابل، بخشی از تحریم ها علیه ایران به صورت «محدود، هدفمند و قابل بازگشت برای یک دوره شش ماهه» برداشته شدند.

این گزارش افزود: روحانی در داووس، به صورت کاملا واضح به دنبال جلو انداختن تاریخ روزی بود که تمام تحریم ها علیه ایران برداشته شود و این کشور بتواند به رشد اقتصادی و پذیرش بین المللی دست یابد. روحانی و وزیر نفت وی، در نشستی با مدیران ارشد نفتی وعده دادند که تا ماه سپتامبر، مدل جدیدی از قراردادها را برای سرمایه گذاری نفتی در ایران پیشنهاد کنند که برای شرکت های خارجی جذاب تر باشد. آنها امیدوارند، تغییر شکل قراردادها بتواند شرکت های غربی را مجددا به بخش انرژی ایران باز گرداند.
فعلا آنچه بیشترین اهمیت را دارد این است که تحریم های گسترده شامل محدودیت ها در زمینه دسترسی ایران به سیستم مالی بین المللی تا زمان دستیابی به توافق جامع همچنان پابرجاست. آمریکا تاکید می کند که این تحریم ها همچنان پابرجا هستند، اما احتمالا جلوگیری از فرسایش تحریم ها کار آسانی نخواهد بود. سرمایه گذاران خارجی مشتاق بازگشت به بازار ایران هستند و بسیاری از دولت ها نیز با آنان همراه هستند.
در چشم انداز دراز مدت، پیوستن مجدد ایران به سیستم بین المللی به صورت کامل، بستگی به انعقاد توافق جامع هسته ای خواهد داشت. این موضوع می تواند به برقراری ثبات در دیگر موضوعات از جمله پایان دادن به دشمنی با اسرائیل نیز کمک کند. روحانی گفت، وی به دنبال «تعامل سازنده» با همسایگان ایران است. اما این سیاست تحت تاثیر حمایت ایران از حکومت بشار اسد قرار دارد.

آمریکا تلاش کرده تا موضوع هسته ای ایران و قضیه سوریه را از هم جدا کند و برای این کار خود دلیل دارد. اگر قرار باشد توافق هسته ای به ابزار حل همه اختلافات غرب با ایران تبدیل شود، احتمالا با شکست مواجه خواهد شد. اما جنگ داخلی در سوریه یک بحران بزرگ است و ایران می تواند در پایان دادن به آن نقش قابل توجهی ایفا کند.