لیزین با فورمول مولکولی C₆H₁₄N₂O₂ یک اسید آمینه ضروری است که باید از طریق غذا تأمین شود زیرا بدن قادر به ساخت میزان کافی از آن نیست. لیزین در فرآیند اسیدهای چرب کمک می کند و مخصوصاً برای رشد مهم است. لیزین همچنین در جذب کلسیم به بدن کمک می کند، نقش مهمی در تشکیل کلاژن (مادة مهم و مورد نیاز برای استخوانها و بافتها) دارد.

سطح پایین لیزین باعث افت سنتز پروتین شده و روی تشکیل کلاژن و عضله تاثیر می گذارد .لیزین و ویتامین C با یکدیگر ال کارنتین را می سازد که سلول های عضلانی را قادر به مصرف اکسیژن می کند . این خاصیت لیزین را به یک ماده منحصر به فرد برای ورزش های استقامت تبدیل کرده است . لیزین یکی از 20 امینو اسید ها یکه پروتئین را می سازد هست و این امینو اسید مهم را بدن انسان نمی تواند تولید کند. و باید از طریق مواد غذایی تامین شود. لیزین یک باز هست، و در فراوردهای حیوانی، مثل گوشت، تخم مرغ، پنیر و در بعضی از ماهی ها یافت می شود. و هم چنین در بعضی از سبزیجات به طور مثال در دانه های سویاو لوبیا وجود دارد.

کاربرد :

کاربرد اصلی لیزین در تغذیه دام به عنوان مکمل تغذیه­ای کلیدی در علوفه، خصوصاً برای ماکیان و خوک است. به طوری که 90% لیزین تولیدی در جهان برای مصرف دام به کار رفته و نسبت کمی از آن برای تغذیه به کار می­رودمهمترین مزیت روش تخمیری تولید لیزین با بازدهی بالا و خلوص بیشتر نمونه ی تولیدی است. همچنین امکان تولید لیزین که یک اسیدآمینه با ارزش بالا می باشد، از ضایعات کشاورزی نظیر ملاس، شیره ی ضایعاتی خرما و شیره ی ضایعاتی انجیر فراهم می شود. در حال حاضر میزان تقاضا برای تولید لیزین و استفاده از آن در خوراک دام، خوراک انسان و صنعت داروسازی در حال افزایش است. به همین منظور تولید بیوتکنولوژیکی آن بسیار مقرون به صرفه می باشد.