طی سال 92، اتفاقات زیادی در صنعت و بازار خودرو کشور افتاد که در این بین، می‌توان به سه رخداد «خوب» «بد» و «زشت» اشاره کرد. گزاف نیست اگر بگوییم تحریم بازار خودرو «اتفاق خوب» امسال بوده، زیرا مشتریان ایرانی یاد گرفتند خرید خودرو با هر قیمتی ارزش ندارد. طی سال‌جاری و با وجود آنکه خیلی‌ها قصد خرید یا تعویض خودرو خود را داشتند، اما این کار را نکردند و دست به تحریم یکی از بزرگ‌ترین بازارهای کشور زدند. دلیل اصلی تحریم بازار خودرو از سوی مشتریان، افزایش شدید قیمت‌ها بود و این «گرانی» دل خیلی‌ها را زد و اجازه نداد قدم به بازار بگذارند. در واقع مشتریان داخلی یاد گرفتند نباید برای خرید خودرو با قیمت‌های بالای فعلی عجله کرد، زیرا این کار نتیجه‌ای جز افزایش بیشتر و بیشتر قیمت خودرو نخواهد داشت.
اما از بلاتکلیفی قیمت خودرو نیز باید به عنوان «اتفاق بد» در سال 92 یاد کرد، اتفاقی که سرگردانی مشتریان را به‌دنبال داشت و در نهایت نیز پرونده‌اش همچنان مفتوح ماند تا در سال 93 تکلیف آن روشن شود. خودروسازان دنیا وقتی محصولی را برای فروش عرضه می‌کنند، از همان ابتدا قیمتش مشخص است و مشتریان می‌دانند که در نهایت چقدر باید برای خرید آن پول کنار بگذارند. این در حالی است که مشتریان ایرانی نمی‌دانند خودرویی که می‌خرند، با چه قیمتی به دست شان خواهد رسید و برای روشن شدن این موضوع، باید تا لحظه‌ای که دعوت‌نامه تحویل خودرو به دست شان می‌رسد، صبر کنند.
اما قطعا «اتفاق زشت» در صنعت و بازار خودرو امسال را باید بی‌مهری دولت به این صنعت دانست، آن هم در شرایطی که دولت هنوز هم صاحب و مالک خودروسازی به شمار می‌رود. دولت قبل (دولت دهم) وعده‌اش مبنی‌بر پرداخت دو هزار میلیارد تومان وام به صنعت خودرو را عملی نکرد و دولت جدید نیز خزانه‌اش را قفل زد و به خودروسازان گفت که خبری از پول نیست. در حال حاضر خودروسازی ایران همچنان در بحران به سر می‌برد؛ اما دولت نه کمکش می‌کند و اقدامی جدی را برای خصوصی کردن آن انجام می‌دهد و این یعنی بلاتکلیفی دومین صنعت بزرگ کشور.