محمود جهانی افزود: این‌که گفته می‌شود دولت به‌دنبال مستاجر کردن مردم با اجرای طرح مسکن اجتماعی است، موضوع صحیحی نیست. واقعیت آن است که نفس ساخت مسکن استیجاری پدیده بدی نیست، بلکه موضوع بسیار لازم برای بازار مسکن به‌شمار می‌آید.

وی با تاکید بر این‌که یکی از ویژگی‌های یک نظام تامین مسکن مطلوب این است که به بحث خانه‌های اجاره‌ای پرداخته شود، تصریح کرد: یکی از نقاط ضعف برنامه‌های مسکن در ایران نپرداختن به موضوع مسکن اجاره‌ای یا در نظر گرفتن سهم اندک در نظام تامین مسکن بوده است.

وی یادآور شد: زوج‌های جوان و کسانیکه مجبور به مهاجرت شده‌اند از جمله گروه‌هایی در جامعه هستند که در ابتدای زندگی نمی‌توانند مسکن ملکی برای خود تامین کنند و نباید از همه مردم انتظار داشت که قدرت خرید لازم برای خرید مسکن را داشته باشند.

کارشناس اقتصاد مسکن با تاکید بر این‌که حق همه مردم است که در یک واحد مسکونی فارغ از نوع مالکیت آن سکونت داشته باشند، خاطرنشان کرد: قانون اساسی موضوع تامین مسکن را به‌عنوان وظیفه دولت‌ها دانسته تا ایجاد مسکن ملکی. واقعیت آن است که در ایران ملکیت مسکن مقوله‌ای فرهنگی است و مردم به دنبال ملکی هستند.

جهانی در عین حال با بیان این‌که عده‌ای هم وجود دارند که به‌دنبال مسکن ملکی نیستند، اظهار کرد:‌ در مسئله طرح مسکن اجتماعی فارغ از این‌که چقدر عملیاتی بوده و آیا دولت می‌تواند به آن بپردازد باید گفت که این طرح برای دوران گذار و موقت جهت گروه‌های کم‌درآمد و زوج‌های جوان است تا بتوانند با عبور از دوران بحران برای مسکن ملکی برنامه‌ریزی کنند.

وی یادآور شد: در دهه 70 طرح مسکن اجتماعی مطرح و قرار شد سالانه 30 تا 40 هزار مسکن اجاره‌ای ساخته شود، در آن زمان یک میلیون و 150 هزار خانوار 5 نفره و بیشتر در کشور داشتیم که در خانه‌های یک یا 2 اتاقه و خیلی پائین‌تر از استانداردها زندگی می‌کردند.

وی ادامه داد: بنابراین وقتی واحدهای مسکونی اجاره‌ای 50 تا 60 متری به واجدان شرایط پیشنهاد شود به لحاظ مسکن ارتقای خوبی خواهد بود.