روابط عمومی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران، بعد از این که برخی رسانه‌ها بنزین تولید در واحدهای پتروشیمی را آلاینده اعلام کردند با صدور اطلاعیه‌ای در  19 دی ماه 1391 تاکید کرد: " کیفیت بنزین تولید پتروشیمی‌ها مطابق با استانداردهای پالایشگاهی است."

در این طلاعیه آمده بود: " بر اساس نتایج آزمایش‌های صورت گرفته توسط مدیریت تامین و توزیع شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران میزان درصد حجمی آروماتیک‌های موجود در بنزین‌های تولیدی محصولات واحدهای پتروشیمی در حدود میزان تعیین شده توسط کمیته مشخصات و مشابه تولیدات شرکت‌های پالایشی است. "

 در این اطلاعیه تاکید شده بود: "بنابراین افزایش میزان آلایندگی هوای کلانشهرهای کشور متاثر از محصولات واحدهای پتروشیمی نبوده و مورد تایید نمی باشد."

اما اکنون با تغییر دولت و سیاست‌های آن،‌ انگار سیاست‌های شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران هم تغییر کرده است به گونه‌ای که بعد از تغییر نظر وزیر نفت در کمتر از 40 روز مبنی بر آلاینده بودن بنزین تولیدی در پتروشیمی‌ها نظر این معاونت وزارت نفت هم تغییر کرده است.

شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی این بار بعد از گذشت کمتر از یک سال و نیم از صدور اطلاعیه "تطابق استانداردهای بنزین پتروشیمی با تولیدات پالایشگاهی"، گفته‌های خود را با صدور اطلاعیه‌ای در تاریخ 3 اردیبهشت 1393 تلویحا تکذیب کرده است.

در این اطلاعیه آمده است: "براساس آمار شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، ریفرمیت دریافتی از پتروشیمی‌ها دارای آروماتیک ٦٠ تا ٧٠ درصد و بنزن حدود ٦ تا  ١٠ درصد است که بعد از اختلاط با دیگر مولفه‌های بنزین و تنظیم مشخصات آن مطابق با استاندارد فعلی به بازار عرضه می‌شود. محصولات بعضی از پتروشیمی‌های تولید کننده ریفرمیت مدتی است با تغییر و اصلاح فرایند، با آروماتیک حدود ٦٠ – ٥٥ درصد و بنزن حدود ٢ درصد عرضه می شود که البته کاهش بنزن موجب کاهش اکتان محصول نهایی به کمتر از ٩٣ شده است. ضمن آن که ریفرمیت دریافتی از دیگر پتروشیمی‌های فعال در تامین بنزین از اکتان مناسب برخوردار نبوده و در موارد زیادی اکتان محصول آنها حتی کمتر از ٨٤ است و این در حالی است که عدد اکتان آن برای تحویل باید حداقل ٩٥ باشد."

 در ادامه این اطلاعیه آمده است: مطابق گزارش‌ها در اکثر روزهای بهمن سال ٩٢  شرایط به همین منوال بوده است. بر این اساس، برای امتزاج و تولید محصول نهایی از ریفرمیت فوق، نیاز به اکتان افزای مازاد بوده و این امر باعث شد تا کیفیت بنزین پالایشگاه‌های استفاده کننده از این محصولات بسیار افت کرده و مقدار بنزن آن به بیش از ٣ درصد و مقدار آروماتیک به بیش از ٤٠ درصد افزایش یابد در حالی که میزان بنزن و آروماتیک طبق استاندارد یورو ٤ به ترتیب حداکثر ١ درصد و ٣٥ درصد است. بالا بودن عوامل مذکور  نسبت به استاندارد، آثار سوء مضاعفی را بر محیط زیست داشته و دارد. لذا به منظور کیفی سازی و تحویل بنزین با شرایط مطلوب تر تلاشهای مستمر و دامنه داری برای کاهش هرچه بیشتر عوامل آلاینده در بنزین انجام شده است."

در اطلاعیه شرکت ملی پالایش و پخش آمده است: "در حال حاضر قسمت اعظم بنزین سوپر وارداتی از جنوب کشور دارای مشخصات آروماتیک ٣٩  درصد، بنزن ١,٩ درصد و دارای اکتان ٩٥ است که چنانچه ملاحظه می شود این محصول  در قیاس با ریفرمیت های دریافتی از پتروشیمی ها در شرایط مطلوب‌تری قرار دارد.با توجه به آنچه اشاره شد و بر مبنای اصول مبرهن رعایت مزیتهای نسبی، جایگزینی واردات بنزین مطابق استاندارد یورو ٤ به میزان مورد نیاز به جای دریافت ریفرمیت از پتروشیمی ها مطابق یک برنامه ریزی اصولی و با رعایت جوانب مختلف زیست محیطی و اقتصادی انجام شده است."

و در پایان این اطلاعیه هم آمده است: در صورتی که شرکت‌های پتروشیمی مزبور که عموما" تحت مالکیت بخش خصوصی" اداره می شوند، آمادگی تولید و تحویل ریفرمیت مطابق با کیفیت مورد نیاز را به نحوی که امتزاج نهایی آنها با دیگر مولفه‌های تولید بنزین، بتواند بنزین مطابق با استاندارد یورو ٤ تولید کند، داشته باشند، با رعایت قیمت رقابتی، می توانند به عنوان جایگزینی برای تأمین کمبود بنزین وارداتی مطرح بوده و به عنوان یکی از گزینه های تصمیم گیران باقی بمانند."

روند کنونی صدور اطلاعیه شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران حاکی از آن است که نتایج  آنالیز بنزین پتروشیمی بیش از آن که متکی به آزمایش‌های صورت گرفته توسط کارشناسان این شرکت باشد ناشی از مواضع سیاسی مدیران آن است. در غیر این صورت شرکت ملی پالایش و پخش چگونه دو اطلاعیه متاقض را در کمتر از  یک سال و نیم گذشته توجیه می‌کند؟