در سال‌های اخیر برخوردهای شعارگونه با مسئله اشتغال و ساده انگاری دولت‌ها در زمینه حل مشکل بیکاری، باعث شده تا تصمیمات خلق الساعه فراوانی گرفته شود و میلیاردها تومان پول نیز با فرض ایجاد اشتغال به طرح های جدید تزریق شود؛ طرح هایی که حالا پس از چند سال مقامات بانکی آنها را نه تنها زودبازده نمی دانند بلکه تعابیر دیربازده و یا بی بازده را نیز به کار می برند.

در این میان، تازه‌ترین گزارش‌های مرکز آمار ایران از افزایش تعداد بیکاران کشور حکایت دارد به طوری که در این مدت، 500 هزار نفر از جمعیت فعال کشور کاسته شده است.

تا حل معضل بیکاری راه دراز است

تاکنون قریب به اتفاق مقامات دولت تدبیر و امید درباره لزوم پرداختن به معضل بیکاری سخن گفته اند و هشدارهای فراوانی در اینباره داده شده است، اما به باقی ماندن بحران بیکاری جوانان در طول 8 سال گذشته و همچنین ناتوانی دولت ها در ارائه راهکارهای موثر نشان می دهد که هنوز راه درازی تا دستیابی به وضعیت بیکاری قابل قبول در کشور باقی مانده است.

در طول سال های گذشته مسئولان به هر جا که سفر می کردند در اجتماع مردم شهرها وعده ریشه کنی بیکاری می دادند در حالی که امروز نه تنها بیکاری ریشه کن نشده بلکه نرخ بیکاری جوانان بیش از 2 برابر نرخ عمومی کشور و نرخ بیکاری زنان نیز نزدیک به 50 درصد است.

هنوز 2 میلیون و 500 هزار بیکار مطلق در کشور وجود دارد که تقریبا نیمی از آنها را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل می دهند. بنابراین در صورت باقی ماندن مسئله بیکاری کارجویان فارغ التحصیل دانشگاهی تا یکی دو سال آینده و ورود 4 میلیون و 500 هزار فارغ التحصیل دیگر به بازار کار؛ باید منتظر یک سونامی دستکم 5 میلیون نفری از بیکاران مطلق درس خوانده در کشور باشیم.

به تازگی برخی نمایندگان مجلس نیز درباره بیکاری سخن‌های قابل تاملی را مطرح کرده اند. نمایندگان می گویند در سفرهایی که به حوزه های انتخابیه خود برای ملاقات با مردم انجام می دهند، دو سوم از مطالبات مردم از آنها فقط شغل است؛ کاری که آنها قادر به انجام آن نیستند.

احتمال افزایش تعداد کارجویان فارغ التحصیل تا 5 میلیون نفر

علی لاریجانی رئیس مجلس نیز در تازه ترین اظهارات خود درباره مشکلات مربوط به بیکاری و تورم گفته است: مشکلات اقتصادی در درون کشور وجود دارد که بخشی از آن به دلیل بی‌تدبیری و بخشی به خاطر تحریم‌ها است. ما در این زمینه نیاز به تدبیر، دقت نظر و فداکاری داریم. وقتی به هر خانه‌ ای سر می‌زنیم، مشاهده می‌کنیم جوانان بیکار در آن وجود دارند و این موضوع انسان را نگران می‌کند. بیکاری و تورم درد بزرگی است.

کارشناسان بازار کار یکی از نشانه های باقی ماندن بحران بیکاری در خانواده ها را وجود دستکم یک تا حتی چند بیکار می دانند. موضوع مربوط به بیکاری و نگرانی خانواده ها درباره بیکاری فرزندان، به یکی از مهم ترین چالش های کشور تبدیل شده است.

عموما پدران و مادران، بیکار ماندن فرزندانشان را یکی از مهم ترین مسائل خود در آینده می دانند و این دغدغه واقعیتی است که امروز کشور با آن مواجه است. معضل بزرگ بیکاری و تاخیر کارجویان در ورود به بازار کار نه تنها منجر به منفعل شدن نیروهای آماده به کار کشور شده و امکان استفاده از توان بالقوه جوانان را از بین برده و یا به تاخیر می اندازد، بلکه معضلات دیگری از جمله تاخیر در ازدواج و تشکیل خانواده، افزایش اعتیاد و بزهکاری و هزینه های اینچنینی نیز برای کشور ایجاد می کند.

براساس آخرین آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، تعداد بیکاران کشور در بهار امسال 2 میلیون و 530 هزار نفر اعلام شده که اندکی از تعداد بیکاران کشور در سال 84 کمتر است.

رئیس جمهور می گوید: اشتغال زایی دید و ایجاد فرصت های شغلی در فاصله 84 تا 92 تقریبا صفر بوده و این مسئله باعث انباشت بیکاری در کشور شده است. بررسی آمارهای بیکاری در سال 84 نیز نشان می دهد که در آن مقطع تعداد کل بیکاران مطلق کشور 2 میلیون و 674 هزارنفر بوده است.