آن‌طور که خبر می‌رسد، خودروسازان قصد دارند سایت‌های واقع در کشورهایی چون سوریه، بلاروس و سنگال را به همراه برخی سایت‌های داخلی خود، به فروش برسانند و در حال حاضر نیز منتظر چراغ سبز مشتریان احتمالی هستند. یکی از دلایل اصلی روی آوردن خودروسازان به فروش سایت‌ها، ناکارآمدی آنهاست؛ به‌نحوی‌که بیشترشان یا عملا تولیدی ندارند یا با تیراژی بسیار اندک فعالیت می‌کنند. در این بین اگرچه سایت‌های داخلی اوضاع بهتری نسبت به خارجی‌ها دارند، اما در مجموع حال و روز آنها نیز چندان خوشایند نیست؛ به‌نحوی‌که در حال حاضر تنها می‌توان از «ایران خودرو خراسان» و «سایپای کاشان» به‌عنوان نمونه‌هایی نسبتا موفق در سایت داری خودروسازان کشور نام برد. در مورد سایت‌های خارجی نیز خبر می‌رسد که ظاهرا در حال حاضر فقط سایت سوریه تولیدی نسبی دارد و در باقی آنها فعالیت خاص و قابل توجهی انجام نمی‌شود. به اعتقاد کارشناسان، اوضاع فعلی به نوعی از ناکامی پروژه سایت سازی خودروسازان حکایت می‌کند، وگرنه اگر این سایت‌ها سودزا و کارآمد بودند، شرکت‌های خودروساز هیچگاه به فکر فروش‌شان نمی‌افتادند. به باور آنها، دلایل ناکامی سایت‌های داخلی و خارجی خودروسازان را باید در این موضوع جست‌وجو کرد که پشتوانه ساخت این سایت‌ها، بیش از آنکه اقتصادی باشد، سیاسی بوده است. به‌عبارت بهتر، سایت‌های موردنظر، بیشتر به دستور دولت و با انگیزه‌های سیاسی احداث شدند و با این حساب طبیعی است که سرنوشت خوبی نصیب آنها نشده و جاده مخصوصی‌ها به فکر فروش‌شان افتاده‌اند. البته کارشناسان تاکید می‌کنند که یکی دیگر از دلایل تمایل خودروسازان به فروش سایت‌های خود، تامین نقدینگی از این راه است، چه آنکه آنها (خودروسازان) طی ماه‌های اخیر نیز بخشی از اموال‌شان را فروخته و به پول تبدیل کرده‌اند.