به گزارش انجمن آهن و فولاد چین تقاضای داخلی به خصوص در بخش‌های اصلی مصرف‌کننده فولاد از جمله بازار مسکن، لوازم خانگی و در سایر صنایع تولیدی مصرف‌کننده فولاد ضعیف است، از این رو کارخانه‌های فولادی با محدودیت شدید نقدینگی روبه‌رو هستند و برای پوشش هزینه‌های خود و تامین نقدینگی مورد‌نیاز تمام تمرکز خود را به بازارهای صادراتی معطوف کرده‌اند.
گفته می‌شود در شرایطی که دولت چین هنوز برنامه مشخصی برای بهبود سیاست‌های پولی خود به منظور تحریک تقاضای داخلی ندارد این شرایط ممکن است تا زمان نامعلومی نیز ادامه یابد.
مطابق برخی آمارهای منتشر شده مصرف برق چین در ماه آگوست برای اولین بار در ١٧ ماه اخیر کاهش یافت و 5/1 درصد نسبت به سال قبل افت کرد. از سوی دیگر مصرف فولاد در چین نیز امسال برای اولین بار در ١٤ سال گذشته کاهش داشت و میزان مصرف در ماه آگوست 86/1 درصد نسبت به سال قبل پایین آمد، کمااینکه تا پایان سپتامبر هم موجودی فولاد انبارها به ١١ میلیون و ٥٠٠ هزار تن تنزل کرد. در این میان اما آمارهای صادرات چین نشان می‌دهد که حجم صادرات انواع محصولات فولادی این کشور به نسبت کل تولید فولاد آن در ماه‌های گذشته به بالاترین حد از سال 2009 میلادی تاکنون رسیده است. این مطلب نشان می‌دهد که تجار چینی در ضعف تقاضای داخلی به فکر تسخیر بازارهای جهانی افتاده‌اند و برای موفقیت در این امر از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند.
مهدی سرلک، کارشناس موسسه استیل پرایس درخصوص توجه کشور چین به بازارهای صادراتی و مشکلاتی که ممکن است از این طریق برای کشورهای تولیدکننده فولاد به وجود‌ آید، گفت: چینی‌ها با سرمایه‌گذاری‌های بسیار زیاد خود توانسته‌اند در حدود نیمی از تولید فولاد جهان را در دست بگیرند که البته بیشتر تولیدات آنها نیز در خود کشور چین مصرف می‌شد، اما شرایط رکود جهانی بر این معادله تاثیر بسزایی داشته به‌طوری که هرچند دولت چین با قوانین سختگیرانه‌ای تولید فولاد را اندکی کاهش داده است اما همچنان این کشور میزان بسیار زیادی فولاد مازاد دارد که همین امر سبب شده قیمت این محصول در چین و سایر نقاط جهان با افت روبه‌رو‌ شود.
سرلک ادامه داد: صادرات فولاد چین به‌طور سنتی کشورهای شرق آسیا را دربرمی‌گرفت، اما شرایط جدید باعث شده چشم‌بادامی‌های باهوش در اقتصاد رویکرد هوشمندانه را دنبال کنند. این دیدگاه که نگاه بلند‌مدت به بازارهای صادراتی است تمامی کشورها (حتی کشورهایی که دارای کارخانه‌های فولاد هستند) را شامل می‌شود. به بیان دیگر ورود چین به بازار هدف با قیمت‌های بسیار پایین (حتی با سود صفر یا زیان اندک) به مدت یک یا دو سال که باعث ورشکستگی و نابود شدن فولاد آن کشور می‌شود و سپس بالابردن قیمت‌ها و رسیدن به قیمت مورد نظر چینی‌ها.
به گفته کارشناس موسسه استیل پرایس رویه مذکور البته توسط کارشناسان فولاد در کشورهای مختلف مورد تحلیل قرار گرفته و این کارشناسان با آگاه ساختن دولت‌های خود از این سناریو باعث شده‌اند قوانین حمایتی پیشگیرانه‌ای توسط کشورهای مختلف به اجرا درآید که در نتیجه آن طی چند ماه گذشته چندین کشور اقدام به ممنوعیت ورود کالاهای فولادی چینی کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به اقدام دولت تایلند در ممنوع کردن واردات محصولات فولادی چینی اشاره کرد.
سرلک ادامه داد: جهت‌گیری سیاست‌گذاری‌ها در تمامی کشورهایی که تولید فولاد دارند به‌سویی رفته که اتحادیه‌های تولید فولاد و دولت‌ها راه را برای اجرای نقشه چینی‌ها به سرعت بسته‌اند (‌به دلیل حمایت‌های غیر‌قانونی دولت چین از شرکت‌های فولادی که بر خلاف قوانین تجارت آزاد است و همین‌طور حجم بالای تولید کارخانه‌های فولادسازی چین و جوایز صادراتی بسیار زیاد این محصول، قیمت چینی‌ها بسیار پایین‌تر از سایر نقاط جهان است). سرلک در پایان افزود: شاید دولت ما نیز باید با اجرای تعرفه‌های وارداتی شدید راه را بر ورود محصولات چینی ببندد تا صنعت فولاد کشورمان با مشکلات بیشتری روبه‌رو نشود.