'مایکل برنر' استاد دانشگاه پیتزبورگ آمریکا در مقاله ای در روزنامه 'هافینگتون پست' نوشت:اعلام این توافق باب دوره ای جدید را در روابط آمریکا و ایران خواهد گشود.

وی در ادامه این مقاله افزود: ذهنیت دولت اوباما درباره ایران اشتباه و نشان دهنده تداوم نمایش افتخار و اعتماد به نفس پس از واقعه یازده سپتامبر در ششمین سال ریاست جمهوری وی است.

مذاکرات هسته ای با ایران وارد دقیقه نود شده است و تا دوشنبه پی خواهیم برد که آیا توافقی حاصل می شود.

حتی با تفاهم بر سر تنها چند اصل، تمدید این مهلت تمدید شده نتیجه ای خطرناک خواهد داشت. مخالفان توافق با نیرویی مضاعف برای از بین بردن شانس موفقیت نهایی، بسیج خواهند شد.

وی افزود، مسایل فنی، پیچیده هستند اما، فی نفسه در حکم موانع اصلی که باید بر آن فایق آمد، نیستند.

برنر با اشاره به نامه ای که اوباما در اوایل ماه اکتبر به آیت الله 'علی خامنه ای' رهبر عالی ایران نوشت و در آن به تشریح دیدگاه های خود پرداخت، افزود، اهمیت اصلی این نامه به این مساله برمی گردد که بیانگر ذهنیت دولت اوباما درباره ایران، بحران پیچیده گروه حکومت اسلامی عراق و شام(داعش) و جایگاه سیاست های نابسامان آمریکا در خاورمیانه است.

به گفته برنر، نامه اوباما حاوی فرضیات عیان و تلویحی به شرح زیر است:

1- این اشتباه است که بگویم نیاز ایران به آمریکا برای جنگ با داعش بیشتر از نیاز آمریکا به ایران در این جنگ است و در نتیجه، ایران باید در مذاکرات هسته ای امتیازات بیشتری بدهد.

گرچه منافع ایران بیشتر است اما، توانایی اعمال نفوذ این کشور بر تحولات به طور قابل ملاحظه ای بیشتر است. دلیلی ندارد که ایران به خاطر تهدید ارضی داعش بترسد.

اگر اراضی ایران از سوی این گروه تهدید شود، این کشور تجهیزات فیزیکی برای مداخله و دفع سریع نیروهای داعش در اختیار دارد.

در مقابل، آمریکا در شرایطی نیست که بدون استقرار نیروهای اساسی که به لحاظ سیاسی محلی از اعراب ندارد، نتیجه این کارزار نظامی را تعیین کند.

2- نفوذ تهران در بغداد بسیار عمیق تر از نفوذ واشنگتن است. روابط عراق با ایران مستحکم و نهادینه شده است. ایران هم اکنون بخش کلیدی این ائتلاف است. دولت 'حیدر العبادی' در بغداد هم پیمان ایران و پذیرای نفوذ ایرانی هاست. این قضیه که اوباما قادر به دادن و یا ندادن جواز ورود به این ائتلاف است، سخنی افاده آمیز و از اساس پوچ و احمقانه است.

3- نامه اوباما نشان داد که او پدیده داعش را به عنوان اهرم فشار فزاینده آمریکا می بیند. اظهارات (آیت الله) خامنه ای درست عکس این قضیه است. با توجه به آنچه گفته شد، اصل واقعیت با تعبیر آیت الله خامنه ای از اوضاع منطبق تر است.

سوریه یک فاکتور پیچیده کننده مساله است. واشنگتن در گذشته اعلام کرده بود که تعدیل حمایت ایران از حکومت اسد ممکن است فضایی مطلوب تر برای مذاکرات هسته ای ایجاد کند.

تغییر سمت و سوی توجه واشنگتن از سوریه به داعش می تواند تا حدی سهم منافع آمریکا را در همکاری در سوریه کاهش دهد.

البته، عکس این مساله نیز صادق است. تغییر توجه آمریکا از سوریه به داعش روابط با مخالفان میانه روی سوری و ترکیه را بدتر کرد.

البته، این خیالبافی است و همه کارهایی که آمریکا در طول 13 سال گذشته در خاورمیانه بزرگ انجام داد، خیالبافی بود.

4- این اشتباه است که گفته شود در صورت شکست مذاکرات، دنیا ایران را مقصر شکست می داند.البته این تنها در صورتی درست است که دنیا محدود به واشنگتن، لندن، پاریس، ریاض و بیت المقدس باشد و مسکو، پکن و بسیاری از پایتخت های دیگر را شامل نشود.

برنر خاطر نشان کرد، لفاظی های کاخ سفید برای ترسیم چهره ای بد از ایران، اوباما را قربانی تبلیغات سیاسی می کند. این لفاظی ها، مانعی سیاسی ایجاد می کند که کاخ سفید در صورت لحاظ کردن گفت وگوی واقعی دیپلماتیک با تهران باید بر آن فایق آید.

برنر از عربستان سعودی به عنوان مانعی دیگر و متحد تاکتیکی اسرائیل در زمینه مخالفت با برنامه هسته ای ایران یاد کرد و گفت، سعودی ها که از حمایت متحدان خود در خلیج(فارس) برخوردارند، مخالف توافق هسته ای هستند و آن را در حکم وارد کننده قدرت شیعه به عنوان رقیب در بازی سیاست های خاورمیانه می بینند.

عربستان با اولویت دادن به تهدیدهای ایران ممکن است دچار اشتباه درجه یک راهبردی شود.

وی در توضیح دلایلی که عربستان را به این نتیجه رساند، گفت، خاستگاه همیشگی نگرانی های سعودی، حفظ حکومت آنهاست. به عهده گرفتن تولیت اماکن مقدس اسلامی در دهه 1920 از سوی آنها از طریق اعمال زور بود.

به گفته برنر، عربستان سه تهدید یعنی دمکراسی سکولار ترویج شده از سوی غرب، افرایش نفوذ ایران شیعه به واسطه قدرت نظامی این کشور و گروه های سلفی مخالف با تفوق مذهبی حاکمان این کشور را پیش روی خود می بیند.

برنر در رابطه با خطر به راه افتادن مسابقه تسلیحاتی در منطقه در صورت امضای توافقنامه هسته ای با ایران گفت، درست است که امروزه ساخت تسلیحات هسته ای به نسبت دهه های گذشته آسان تر شده است اما، عربستان فاقد مهارت و فن آوری لازم برای ایجاد چنین پروژه ای است و برای تامین مواد و تجهیزات لازم باید به کشورهای خارجی متکی باشد.

از این رو، صحبت ها در زمینه به راه افتادن مسابقه تسلیحاتی، فقط در حد حرف است.

برنر با طرح این سوال که آیا زمان آن نیست که کاخ سفید همه این فاکتورها را از منظر چشم اندازی راهبردی ببیند و تصمیم بگیرد؟ افزود، این تصمیم به اوباما بستگی دارد، اگر او صادقانه خواستار یک توافق است، باید این تصمیم سخت را بگیرد و بعد منابع وافر خود را برای ساکت کردن دشمنان داخلی این توافق و فشار آوردن بر دشمنان خارجی توافق برای همیاری و یا دست برداشتن از مخالفت های شان بسیج کند.

برنر به اوباما توصیه کرد، توافقنامه هسته ای را با ایران امضا و آن را با سر و صدای زیاد اعلام کند.

وی گفت که اعلام این توافق باب دوره ای جدید را در روابط آمریکا و ایران خواهد گشود و چشم اندازی برای دستیابی به صلح و ثبات در سراسر منطقه ایجاد می کند.

برنر افزود: آمریکا با این کار، نقشه دیپلماتیک خاورمیانه را به گونه ای ترسیم خواهد کرد که فرصت هایی را برای حل درگیری خانمانسوز و برقراری ثبات بیشتر فراهم خواهد کرد.