شوارتز می‌گوید:«اگر خودروسازان خود را وفق ندهند، به تامین‌کنندگان سخت‌افزار برای صنعت نرم‌افزاری تبدیل خواهند شد. مدل کسب‌و‌کار و این که چه کسانی برنده و بازنده هستند درحال تغییر است.»

شوارتز که بنیانگذار موسسه برکلی، مشاوره برنامه‌ریزی استراتژیک برای شبکه جهانی کسب‌و‌کارها است، می‌گوید آینده‌ای را مجسم می‌کنم که خودروسازان یا باید به سرعت خود را با تغییراتی که در خودروهای سواری صورت می‌گیرد تطبیق دهند یا این خطر وجود دارد که شرکت‌های تکنولوژی مانند گوگل و اپل جای آنها را بگیرند و به سرعت نیازهای مصرف‌کنندگان را تامین کنند.

هم‌اکنون سیستم‌های اندروید گوگل و آی‌او‌اس اپل برای نصب روی صفحه لمسی داشبورد خودروها رقابت می‌کنند و موقعیت گوگل در حوزه تکنولوژی خودروهای بدون راننده درحال مستحکم شدن است. همچنین برخی از فعالان وال‌استریت بر این باورند که اپل با خرید شرکت تسلا موتور به حوزه تولید خودرو وارد خواهد شد.

مطمئنا صنعت خودرو نیاز به پذیرش نوآوری را درک کرده است. بیل فورد، رئیس هیات‌مدیره شرکت فورد موتور، در یک کنفرانس تجاری در امارات‌متحده عربی دیدگاه این شرکت را درباره آینده رانندگی مطرح کرد. او در دبی به مدیران تجاری گفت: «ما خودروها و کامیون‌ها را با تکنولوژی‌های جدید تجهیز می‌کنیم. این تکنولوژی‌ها تجربه رانندگی را بهبود می‌بخشند، راننده را به مقصدش هدایت می‌کنند، عملکرد خودرو را مدیریت می‌کنند و راننده و سرنشینان را سرگرم می‌کنند. ما خودروهای هوشمند تولید می‌کنیم و این خودروها هوشمندتر خواهند شد.» فورد چشم‌اندازی را به تصویر می‌کشد که آینده رانندگی نیازمند محیط‌های متراکم شهری است. این محیط‌ها برای غلبه بر تراکم بیشتر جمعیت نیازمند زیرساخت‌های هوشمند و اشکال کوچک‌تر و هوشمندتری از حمل‌و‌نقل هستند. فورد چشم‌اندازی را مطرح می‌کند که 20 یا 30 سال پیش در صنعت خودرو توهین به مقدسات تلقی می‌شد. او به جای «مالکیت» حمل‌و‌نقل «دسترسی» به حمل‌و‌نقل را مطرح می‌کند به این ترتیب که به‌جای مالکیت فردی، از خودروها به صورت مشترک استفاده شود. او با اشاره به خدمات همسفری آن‌لاین مانند شرکت اوبر در آمریکا، می‌گوید: «در محیط متراکم شهری شاهد ظهور اپلیکیشن‌های ارسال از همکار به همکار و شبکه‌های حمل‌و‌نقل آن‌لاین بیشتری خواهیم بود.» اوبر یک سرویس هم‌سفری آنلاین در سان فرانسیسکو است. اپلیکیشن تلفن هوشمند آن مسافران را با رانندگان مرتبط می‌کند. مشتریان از طریق آپ تلفن، تقاضای سواری می‌کنند و موقعیت راننده خود را ردیابی می‌کنند.

شرکت فورد موتور سه سال پیش چشم‌انداز حمل‌و‌نقل تا سال 2050 را منتشر کرد. در این چشم‌انداز پیش‌بینی شده است تا سال 2017 خودروهای نیمه خودکار عرضه می‌شوند، امکان ارتباط خودرو با زیرساخت‌ها (جاده‌های هوشمندی که در آن محدودیت سرعت در لحظه تنظیم می‌شود و پیش از رسیدن به ترافیک به راننده هشدار داده می‌شود) فراهم می‌شود و خودروهای شهری کوچک برای عبور و مرور در محیط‌های متراکم شهری افزایش می‌یابند. شرکت فورد پیش‌بینی می‌کند خودروهای تمام خودکار تا اوایل سال 2025 به بازار خواهند آمد.

اما بعید است که خودروسازان بتوانند بدون کمک «سیلیکون ولی» این تکنولوژی‌ها را ابداع کنند. درحال حاضر شرکت‌های عمده ازجمله فورد، مرسدس بنز و بی‌ام‌و، برای نزدیک شدن به جایی که بسیاری از ابداعات در آن صورت می‌گیرد، لابراتورهای تحقیقاتی را در کالیفرنیا افتتاح کرده‌اند. اما همان‌گونه که بسیاری معتقدند، ساخت خودرو همانند طراحی قطعه‌ای که موجب می‌شود خودرو بتواند کار خاصی را انجام دهد، نیست.

سون بیکر، مدیر مرکز تحقیقات خودرو در دانشگاه استنفورد، می‌گوید:«تصور نمی‌کنم جنرال موتورز، دایملر، تویوتا، هیوندا یا هر خودروساز دیگری قصد داشته باشد موتورهایشان را در سیلیکون ولی (منطقه‌ای که بسیاری از شرکت‌های انفورماتیک در آن متمرکز است) توسعه دهند یا مرکز تست تصادف خود را در سیلیکون بسازند.» خودروهای مدرن متشکل از ده‌ها هزار قطعه مجزا هستند که توسعه آنها میلیاردها دلار هزینه دارد و سال‌ها زمان می‌برد. اگر خودروسازان به ساخت سخت‌افزارهایی که از نرم‌افزارهای صنعت تکنولوژی حمایت می‌کند، پایان دهند باز هم سخت‌افزار مهم‌‌ترین مساله خواهد بود. شوارتز آینده پژوه مشهور در حوزه تکنولوژی است که مورد تحسین «سیلیکون ولی» قرار دارد. پیام او ممکن است هشداری باشد مبنی‌بر اینکه صنعت خودرو می‌تواند به وابستگی خود به «سیلیکون ولی» در برخی از نوآوری‌های حمل‌و‌نقل پایان دهد، اما باید توجه داشت که حمل‌و‌نقل موتوری مربوط به حوزه ساخت و تولید است نه برنامه‌نویسی و برنامه‌ریزی.