پدرام سلطانی در پاسخ به اینکه تفاهم نامه‌ای که برای صادرات به روسیه امضا شده چه فرصتی را در اختیار بازار اقتصادی کشور قرار می‌دهد، اظهار کرد: شاید مهمترین و در دسترس ترین فرصت کشور در سال آینده و در شرایط پیش رو با توجه به کاهش منابع ارزی از ناحیه نفت و طبیعتا فضایی که بعد از توافقات برای افزایش تعاملات اقتصادی با دنیا به وجود می‌آید، توجه به صادرات و توسعه آن باشد.

وی افزود: با توجه به فرصت‌هایی که در اطراف خودمان مثل روسیه و عراق به وجود آمده و با افزایش سرمایه گذاری‌هایی که در کشور انجام شده است و همچنین در پی افزایش درخواست هایی که برای واحدهای صنعتی شکل گرفته، می‌ توانیم به توسعه صادرات امیدوار باشیم برای همین باید روی این موضوع با جدیت برنامه ریزی کنیم.

نایب رییس اتاق بازرگانی ایران در پاسخ به اینکه چگونه می‌توان نگاه بلند مدت را جایگزین نگاه کوتاه مدت در عرصه صادرات کرد؟ اظهار کرد: موضوع اول ایجاد فضای ثبات در تصمیم گیری هاست. اگر تولیدکننده و صادرکننده ما بتواند روی شرایط محیط کسب و کار حساب باز کند به این مفهوم که شرایط موجود مرتب درحال تغییر نیست، براساس آن برای افزایش تولید و صادرات خود برنامه ریزی می کند.

سلطانی ادامه داد: از جمله این شرایط موضوع نرخ ارز است که باید به این نکته توجه شود که نرخ ارز ما همواره براساس مابه التفاوت تورم داخلی و تورم کشورهای هدف صادراتی باید تعدیل شود که رقابت پذیری تولید ما حفظ شود و کاهش پیدا نکند.

وی افزود: نکته دوم این است که در خصوص فعالیت با کشورهای همسایه موضوعات و مسائل جدی در لجستیک صادرات مثل حمل و نقل، پایانه‌ها در توافقاتی که باید بین کشورها با ایران انجام شود برای سهولت تردد کامیون‌ها، درحوزه حمل و نقل ریلی داریم. بحث‌های لجستیک در فعالیت‌های تجاری ما با کشور‌های همسایه بسیار خودنمایی می کند و حل و ساده سازیشان می تواند اثر جدی و چشمگیری داشته باشد.

نایب رییس اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: همچنین باید تلاش کنیم و به موافقت نامه‌های دوجانبه تجارت آزاد یا تجارت ترجیحی با کشورهای هدف و همسایه ما سرعت ببخشیم تا با هزینه های کمتری به آن ها صادرات کنیم و آن ها را بیشتر به بازارمان وابسته کنیم. بحث دیگر نیز موضوع تامین مالی صادرات است که در این شرایط باید به آن توجه جدی شود.

به گفته وی افزایش نرخ سود برای صادرات و همسان کردن آن با سایر بخش‌ها شاید در شرایط کنونی اقدام و تصمیم مناسبی نبود، به هر حال صادرات باید در وضعیت فعلی از یک اولویتی هم در تخصیص منابع مالی و هم در نرخ سود برخوردار باشد. افزایش بیمه‌های ضمانت صادرات و البته ارزان کردن آن ها، فراهم کردن زمینه حضور فیزیکی تجار و تولیدکنندگان ما در بازارهای هدف که بتواند آنجا زنجیره تامین کالاهای صادراتی خودشان را تکمیل کنند و مستقیما در بازار حضور و فروش داشته باشند و نبض بازار هدف را در اختیار بگیرد.