خبر رسیده بود که قرار است ساعت 11صبح چهارشنبه تجمع اعتراضی توسط تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک در میدان سپاه انجام شود. با یک تاکسی به سمت این میدان به راه می‌افتم ولی خبری از تجمع نیست. وقتی راننده می‌پرسد که کدام سمت پیاده می‌شوی، می‌گویم قرار است تجمعی در این مکان صورت پذیرد. می‌گوید احتمالا در خیابان مجاور میدان تجمع اتفاق افتاده است و حدس می‌زند به‌خاطر فشار مالیات بر ارزش‌افزوده و هزینه‌های شب عید بنگاه‌ها توان تولید ندارند. گویا همه مردم سطح شهر مشکلات فعالیت اقتصادی در ایران را درک می‌کنند.

تجمع‌کنندگان در مقابل اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران جمع شده بودند. اما نه خبری از رییس اتحادیه بود و نه مسوولان اتاق اصناف حضور داشتند. بنرهای تجمع‌کنندگان به‌خوبی نیت آنها را آشکار می‌کرد. یکی بنری در دست داشت که روی آن نوشته شده بود «اقتصاد مقاومتی، حمایت از کار، تولید و سرمایه ایرانی» چند نفری پلاکاردهایی با سخنان مقام معظم رهبری درباره حمایت از تولید ملی و اقتصاد مقاومتی در دست داشتند. روی یک پلاکارد بزرگ نوشته بود که سیل واردات پوشاک ترک باعث بیکاری 400هزار کارگر شده است. اما بنری که نیت تجمع‌کننده‌ها را مشخص می‌کرد به‌خاطر رنگ قرمزش از بقیه متمایز بود: «قرارداد ترجیحی پوشاک ترک فرش قرمز برای نابودی تولید داخلی».

به جمع معترضان می‌روم. بحثی میانشان در جریان است. مسوولان اتحادیه می‌گویند که باید این موضوع داخل اتحادیه بررسی شود و ما با شما هستیم. اما هنوز هم خبری از رییس اتحادیه در بین معترضان نیست. مشکل را که از معترضین می‌پرسم، متوجه می‌شوم که به حضور ترک‌ها در نمایشگاه پوشاک اعتراض دارند. عید بهترین فرصت کسب سود پس از یک سال سخت اقتصادی است ولی تولید‌کنندگان و فروشندگان پوشاک نگران کاهش سود هستند. می‌گویند با حضور ترک‌ها بازار نابود می‌شود. از سخنگوی اتحادیه سراغ رییس را می‌گیرم، می‌گوید که در خارج از اتحادیه جلسه دارد. مدعی است که این تجمع را اتحادیه هماهنگ نکرده و بعضی افراد با اس‌ام‌اس این عده را جمع کرده‌اند هرچند بنرها خبر از هماهنگی کامل قبلی می‌دهد.



 تجارت ترجیحی ایران و ترکیه

مایه دردسر

ایران و ترکیه به‌تازگی به سمت انعقاد موافقت‌نامه‌های تجاری ترجیحی گرایش پیدا کرده‌اند. تجارت ترجیحی ایران و ترکیه 11دی امسال برابر با نخستین روز سال نو میلادی آغاز شد. با این حال قرارداد تجاری ترجیحی ایران و ترکیه مورد انتقاد بسیاری از تولیدکنندگان قرار گرفته است، به‌نحوی که عده‌یی از این قرارداد به ترکمن‌چای جدید یاد می‌کنند. توافقنامه تجارت ترجیحی میان ایران و ترکیه در مجموع شامل ۲۶۵ فقره کالاست که ۱۲۵فقره کالای ایرانی و ۱۴۰فقره کالای ترکیه را دربرمی‌گیرد. از آنجا که بخشی از کالاهای ترک مشمول استفاده از تخفیفات تجارت ترجیحی مربوط به بخش پوشاک است، بیشترین انتقادات در این زمینه مطرح است. توافقات ترجیحی قدمی کوچک در مسیر بلند پیوستن به سازمان تجارت جهانی است و این تجمع‌ها نخستین مشکلاتی است که از سوی جامعه علیه این مسیر ایجاد می‌شود. مرزهای بلند تعرفه‌یی طی چند دهه باعث شد که تولیدکنندگان جز رقبای داخلی رقیبی نشناسند. دود این موضوع در چشم خود این افراد که در سوی دیگر ماجرا مصرف‌کننده هم محسوب می‌شوند، می‌رود. تولیدکنندگان ایرانی می‌ترسند که رقابت کنند. در نمایشگاهی که قرار است پوشاک ترک به نمایش درآید فقط 30-20 برند ترک حضور دارد. فرصت هم برای حضور ایرانی‌ها بسیار مهیاست ولی با این وجود ایرانی‌ها حاضر به تن دادن به این رقابت نیستند. صحبت از حمایت از تولید داخلی است ولی این حمایت در بلندمدت تولید را نابود می‌کند. در واقع سال‌ها رقابت نکردن عاملی شد که تولیدکننده ایرانی از رقابت بترسد.