رییس و موسس ˈشورای آمریکایی های ایرانی تبارˈ موسوم به ˈنایاکˈ (NIAC) ، در تازه ترین مطلب خود در وبگاه ˈژاپن تایمزˈ نوشت: ˈاز همان لحظه ای که باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا شد، دولت ایران نسبت به تیم او بدبین بود. عده ای از مقامات ایران نسبت به نیات او بدگمان بودند و اعتقاد داشتند که لفاظی ها و وعده های اوباما توخالی است و وی تفاوتی با روسای جمهوری پیشین آمریکا ندارد. گروه دیگر نیز به توانایی های اوباما خوش بین نبودند و از خود می پرسیدند آیا او می تواند رویکرد و سیاست قدیمی آمریکا نسبت به ایران را واقعا تغییر دهد؟ و آیا این شخص اوباماست که تصمیم گیرنده اصلی است؟ˈ

پارسی خاطر نشان کرد، ظن و گمان های تهران نسبت به اینکه چه کسی تصمیم گیرنده واقعی در واشنگتن است، بی اساس نبوده و این پرسش که شاید زمانی فقط محل بحث محافل دانشگاهی ایران بود اکنون مصداق عینی و کاربردی یافته است.

وی با اشاره به بحث لغو تحریم های آمریکا ضد کشورمان در مذاکرات هسته ای جاری، در این باره افزود:ˈاکنون سردرگمی تهران در این خصوص کمتر شده است. تحقق وعده اوباما مبنی بر لغو تحریم ها دست او نیست. اوباما اختیار تعلیق موقتی تحریم ها را دارد اما فقط کنگره است که می تواند تحریم ها را لغو کند. به همین خاطر، مخالفت کنگره با معامله هسته ای با ایران، قدرت اوباما را در مذاکرات کاهش داده است.ˈ

ˈدر واقع، محاسبه ساده و روشنی در کار است: ریسک معامله با رییس جمهوری که بر روند لغو تحریم ها کنترلی ندارد، بالاست. از این رو، بهایی که ایران در قبال امتیازدهی هسته ای مطالبه می کند، باید به همین نسبت افزایش یابد.ˈ

پارسی در این حال یادآوری کرد: ˈاما اخیرا عرصه سیاسی آمریکا دستخوش تحولات قابل توجهی شده است و اکنون تهران باید سریعا توانایی های اوباما (در خصوص لغو تحریم ها) را دوباره ارزیابی کند.ˈ

وی تشدید تلاش های ضد ایرانی اخیر کنگره آمریکا مبنی بر تصویب تحریم های جدید علیه کشورمان را یادآور شد و ضمن اشاره به تاثیرات منفی شدید وضع تدابیر ضد ایرانی جدید بر مذاکرات هسته ای کنونی، نوشت:ˈاوباما به جای اینکه در پی سازش با سنا برآید، تهدید کرد که هر تحریم جدید را وتو خواهد کرد و درباره عواقب برهم زدن گفت و گوهای هسته ای هشدار داد. در واقع، اوباما با قدرت در مقابل اقدامات کنگره ایستاد و تهدیدش هم کارگر افتاد. تا به حال فقط دو سناتور دموکرات از لایحه تحریم های جدید حمایت کرده اند. حتی ˈهیلاری کلینتونˈ (وزیر امور خارجه اوباما که خود را برای انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آماده می کند) نیز علیه ˈنتانیاهوˈ (نخست وزیر رژیم اسراییل) و ˈآیپکˈ (بزرگ ترین لابی صهیونیست ها در آمریکا) موضع گرفت.ˈ

پارسی که ریاست اندیشکده ای را بر عهده دارد که حامی جدی صهیونیست های واشنگتن است، رویدادهای فوق را بیانگر موفقیت اوباما در تغییر سیاست غالب واشنگتن در خصوص مسئله هسته ای ایران دانست و افزود: اکنون بحث چندتن از اعضای سنا برای افزایش تحریم ایران و موفقیت هر اقدامی که دیپلماسی را برهم بزند، به طور خودکار خطر جنگ را افزایش می دهد. وضع تحریم علیه ایران همواره بی خطرترین اقدام سیاسی در کنگره محسوب می شده است اما اکنون تحریم جدید به معنای هواداری از جنگ است که بهای سیاسی بسیار گزافی دارد؛ آن قدر گزاف که (هیلاری) کلینتون ترجیح داده است علیه آیپک و نتانیاهو موضع گیری کند.ˈ

تریتا پارسی نوشت: ˈاین تغییرات به معنای این نیست که اوباما روند کنترل تحریم ها را در دست گرفته است. این امر همچنان در اختیار کنگره است اما تحولات سیاسی اخیر واشنگتن حاکی از آن است که اوباما می تواند آنچه را که به لحاظ سیاسی قابل اجراست و آنچه را که قابل اجرا نیست، بازتعریف کند.

ˈدو سال قبل هرکس که اعتقاد داشت، کنگره نمی تواند تحریم جدید علیه ایران وضع کند، باید خیلی خوش شانس می بود که به بیمارستان روانی معرفی اش نمی کردند! در آن زمان، افرادی که از دیپلماسی حمایت می کردند حاشیه نشین سیاست واشنگتن بودند اما اکنون دیپلماسی، خط مشی سیاسی شده است و حامیان تحریم ها، گروهی افراطی و تندرو قلمداد می شوند.ˈ