این روزنامه می نویسد: در حالی که نتانیاهو سعی دارد کنگره امریکا را متقاعد کند جلوی آنچه را که یک توافق سست و خطرناک هسته ای می داند، بگیرد، جان کری وزیر خارجه امریکا به طور همزمان در تلاش برای حصول یک پیمان تاریخی راهی شهر مونترو در سوییس خواهد شد.

این پیمان ممکن است یک فرجه یک ساله به جهان بدهد تا در صورت اقدام ایران در انبار کردن مواد هسته ای نسبت به آن واکنش نشان دهد.

در این مقاله به قلم کارول مورلو آمده است که تنش بین این دو دیدگاه متفاوت جهانی در مورد ایران - سال ها است که پابرجاست . اما به یک دلیل ساده اکنون به نقطه اوج خود رسیده است و آن ظاهرا نزدیکتر شدن به یک توافق بیش از هر زمان دیگر طی متجاوز از چند دهه مذاکره است.

واشنگتن پست در ادامه به نقطه نظرات حسین موسویان به عنوان یک دیپلمات ایرانی که زمانی سخنگوی تیم مذاکره کننده کشورش بوده اشاره می کند و می نویسد : موسویان که اکنون یک استاد مدعو دانشگاه پرینستون است می گوید که دستاوردها تا کنون واقعا عظیم و بی سابقه بود. اکنون برای هردو طرف بسیار دشوار است میز مذاکره را ترک کرده و پاپس بگذارند.

به نوشته مورلو ،هرچند که نتانیاهو در سخنرانی خود در نشست مشترک کنگره تاکید خواهد کرد که نمی توان به حرف ایران اعتماد کرد و این توافق هنوز کامل نشده تهدیدی علیه موجودیت اسرائیل و کل جهان است، ولی عدم توافق نیز خالی از خطر نیست.

در صورت عدم توافق ، کنگره تحریم های بیشتری را در دستور کار قرار خواهد داد، اما دیگر کشورها ممکن است درخواست تداوم منزوی کردن اقتصادی ایران را نادیده گرفته و در نتیجه جبهه سیاسی متحدی که دولت اوباما برای حفظ آن سخت کوشیده است، از هم خواهد پاشید.

علاوه بر این، ایران سطح غنی سازی خود را افزایش دهد، جایی که قدرت های جهان مدتها سعی کرده اند مانع رسیدن ایران به آن شوند.

گری سیک که در شورای امنیت ملی دولتهای جمهوریخواه و دمکرات خدمت کرده و اکنون عضو ارشد موسسه خاورمیانه دانشگاه کلمبیا است، می گوید : امیدوارم جمهوریخواهان و دمکراتها هردو از نتانیاهو هنگام حضورش در آمریکا بپرسند که تصریح کند چه آلترناتیوی برای ما وجود دارد؟

در ادامه این مقاله آمده است : یک مقام ارشد وزارت خارجه امریکا به شرط عدم افشای هویت خود طبق مقررات پروتکل ، ارزیابی کرد که شانس رسیدن به توافق 50-50 باشد.

از سوی دیگر گری سیک سناریویی را تصور می کند که در آن امریکا به عنوان مقصر شکست توافق شناخته شده و در تحریم ایران تنها بماند و دیگر کشورها به معاملات تجاری خود با تهران بازگردند.