سازمان جهانی کار گزارشی از تفاوت‌های دستمزدی بین زنان و مردان تهیه کرده است که این تفاوت در 20 سال اخیر به سختی تغییر کرده است. اگر با رشد ملایم کنونی که در دستمزد بین زنان و مردان وجود دارد پیش برویم تا 70 سال آینده هم هنوز شکاف وجود خواهد داشت؛ این هشدار سازمان ملل مرتبط با تمام نابرابری‌ها در محل کار است.

طبق گزارش سازمان جهانی کار با بیش از گذشت نیم قرن پس از تصویب قانون پرداخت مساوی و 45 سال بعد ازتصویب چنین قانونی در بریتانیا، زنان توانستند 77 درصد دستمزد مردان را دریافت کنند؛ این رقم بعد از 20 سال تنها 3 درصد افزایش یافت.

طبق تحلیل سازمان جهانی کار بیش از شکاف دستمزدی، زنان با «شکاف دستمزدی مادر بودن» روبه‌رو هستند. زنانی که فرزند دارند پس از رجوع دوباره به محل کار از زنان بدون فرزند کمتر دستمزد می‌گیرند و این شکاف به تعداد فرزندان بیشتر می‌شود.

این گزارش که قبل از روز جهانی زن انتشار یافته بود، از شکاف جنسیتی در مشارکت کار طی دو دهه سخن می‌گوید که به سختی تغییر کرده است. از سال 1995 تاکنون که بیانیه پکن در روز جهانی زن توسط 189 دولت امضا شد، نرخ تفاوت مشارکت کار تنها یک درصد کاهش یافته است. امروزه 50 درصد زنان جهان کار می‌کنند درحالی‌که این آمار برای مردان 70 درصد است و در سال 1996 این ارقام به ترتیب 52 درصد و 80 درصد بوده است.

شانا اولنی، رئیس بخش جنسیت و برابری سازمان جهانی می‌گوید: «نتیجه مهمی که در طول این 20 سال به‌دست آمده این است که برخلاف موفقیت‌های جزئی، سال‌ها یا قرن‌ها طول می‌کشد تا زنان از دستمزد برابر برخوردار شوند.»

این گزارش تحلیلی است از داده‌های 11 کشور که در سال 2005 انجام شده و نشان می‌دهد که در بریتانیا زنانی که بیش از دو فرزند دارند 25 درصد کمتر از زنان بدون فرزند حقوق می‌گیرند. این تفاوت در بلژیک، هلند، ایرلند، اسپانیا و پرتغال کمتر از 10 درصد بوده است. این در حالی است که در فرانسه، ایتالیا و دانمارک زنانی که دو فرزند دارند کمی بیش از زنان بدون فرزند حقوق دریافت می‌کنند.

زنان بریتانیایی در این زمینه کم‌شانس‌تر هستند. طبق گفته نویسنده، دلیل آن این است که دولت رفاه بریتانیا بیشتر بر آزادی فردی تاکید دارد و از نظر تخصیص مراکز نگهداری از کودک که به مادر اجازه کار تمام وقت را می‌دهد، ضعیف عمل می‌کند.

اما گزارش‌ها حاکی ازآن است که سیاست‌های دولتی تاثیر مهمی دارند. پتی و هوک در مطالعه‌ای که در سال 2009 انجام دادند نشان می‌دهند که برای مثال در آمریکا حتی اگر زنان تنها مدت کمی کار را ترک کنند، جریمه می‌شوند درحالی‌که در سوئد 15 ماه مرخصی زایمان با حقوق دارند و اگر بیش از این طول بکشد تنها میزان دستمزد کم می‌شود.

از طرفی دیگر، پدر‌هایی که دارای فرزند هستند نسبت به پدر‌های بدون فرزند درآمد بیشتری دارند و طبق گزارش دانشگاه ماساچوست، در آمریکا پدر‌های دارای فرزند 11 درصد بیشتر از پدر‌های بدون فرزند عایدی دارند. کریستین سوبک اقتصاددان سازمان جهانی کار می‌گوید: «مادر‌ها بیشتر شغل‌های نیمه وقت دارند و شغل خود را عوض می‌کنند. آنها کاری را برمی‌گزینند که بتوانند تعادلی میان خانواده و کار ایجاد کنند و اکثرا این کارها کم‌درآمد و کم‌ترقی هستند.» اما درآمد کم مادرها به سایر عوامل هم مرتبط است مثل تبعیض، دست کم گرفتن کار زنان و سیاست‌های دولت برای مرخصی والدین، حق کار و مراکز نگهداری از کودک. در جواب این سوال که آیا شکاف دستمزدی بین زن و مرد اجتناب‌ناپذیر است یا خیر، کریستین سوبک چنین گفت که تا زمانی که جوامع و سیاست‌ها مسوولیت‌ها را به‌طور مناسب بین زن و مرد تقسیم نکنند شکاف جنسیتی وجود خواهد داشت. طبق سازمان جهانی کار پیشرفت‌هایی هم صورت گرفته است. کشورهایی که مرخصی زایمان به زنان می‌دهند از 38 درصد در سال 1995 امروز به 51 درصد رسیده است. با این وجود 41 درصد کل زنان از «حمایت کافی» برخوردار نیستند.

در آمریکا مردان برای رسیدگی به وظیفه پدری خود مرخصی می‌گیرند، تعداد این مرخصی‌ها در طول دو دهه گذشته از 28 درصد به 56 درصد رسیده است. طبق گفته سازمان جهانی کار، مردان تازه شروع به قبول مسوولیت‌های نگهداری از کودک و خانه کرده‌اند درحالی‌که عمدتا این مسوولیت بر شانه‌های زنان است. در اروپا زنان هر هفته 26 ساعت صرف امور خانه می‌کنند درحالی‌که این میزان برای مردان 9 ساعت است.

نیومی ولف، مشاور مرکز مطالعات رهبری آتن می‌گوید: «نگاه جنسیتی در محل کار باعث می‌شود که به کسب‌وکار جهانی لطمه وارد شود. امروزه زنان باید در محل کار مانند نیروی محرکه باشند تا به این کابوس نابرابری پایان دهند.»