به گزارش ارانیکو و به نقل از اتحادیه تولید و صادرات پوشاک و نساجی ایران، جواد درودیان درباره وضعیت تولید داخلی گفت: در حال حاضر مصرف‌کننده به دلیل پایین بودن قیمت کالای چینی، تایلندی، ترکیه ای و تایوانی بدون توجه به کیفیت و نوع دوخت، تمایلی به خرید کالای داخلی ندارد.

وی در پاسخ به اینکه چرا قیمت پیراهن‌های مشابه مردانه در مغازه‌های مختلف متفاوت است افزود: مغازه‌هایی که ماهیانه حدود 10 تا15 میلیون تومان اجاره می‌دهند و در مناطق بالای شهر زندگی می‌کنند نمی‌توانند جوابگوی هزینه‌هایشان باشند. طبیعی است که قیمت آن‌ها در مقایسه با مغازه‌هایی که در مناطق پایین شهر قرار دارند بیشتر است. هزینه‌های جاری در مغازه‌های بالای شهر بیشتر از مغازه‌های دیگر مناطق است. از طرفی نوع دوخت و نوع پارچه نیز از دیگر فاکتورهایی که منجر به تفاوت قیمت می‌شود.

درودیان با بیان اینکه قیمت یک کالای مشابه داخلی با چینی بسیار متفاوت است اظهار کرد: تولید‌کننده داخلی مجبور به پرداخت مالیات است . همین مسئله باعث افزایش قیمت در کالای داخلی می‌شود. حدود 60 درصد از پیراهن‌های موجود در بازار وارداتی است. در حال حاضر اعلام می‌کنند اگر کارگاهی حدود 5 کارگر داشته باشد از بیمه معاف است. این در حالی است که اگر 6 کارگر داشته باشد باید حق بیمه پرداخت کند.

 رئیس اتحادیه پیراهن دوزان و پیراهن‌ فروشان با بیان اینکه سال 93 رکود کاری بسیاری را مشاهده کردیم افزود: مالیات در کشور متناسب با وضعیت اقتصادی افزایش نمی‌یابد. به طور مثال تولید کننده ای در کارگاه 10 چرخ صنعتی دارد که حدود 8 چرخ آن کار نمی‌کند. اما دولت برای مالیات حدود به اندازه همان 10 چرخ فعال مالیات دریافت می‌کند.

 وی با اشاره به اینکه حدود 40 درصد واحدهای تولیدی در کشور تعطیل است گفت: اگر دولت حمایت خود را از واحدهای تولیدی بیشتر نکند. شاهد تعطیلی بیشتر نیز خواهیم بود. مسئولان آمارهایی از رونق کسب و کار ارائه می دهند اما در بازار چنین شرایطی وجود ندارد و فقط ظاهراً شرایط برای بانک‌ها خوب و ایده‌‌آل شده است.

 درودیان ادامه داد: وضعیت تولید در بازار به خصوص برای صنف ما مساعد نیست و همین امر منجر به تعطیلی 40 درصد واحدهای تولیدی صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن فروشان شده است.  در حال حاضر حدود 4000 هزار واحد صنفی پیراهن‌دوز در کشور وجود دارد که پیراهن در قیمت های مختلف تولید می‌کنند. امافروشنده به هر قیمتی که دلش بخواهد به فروش می‌رساند. چرا که نظارتی بر روی فروش پیراهن‌ها وجود ندارد. فروشنده به فکر تولید بیشتر نیست بلکه به فکر سود و منفعت بیشتر است. نظارتی هم وجود ندارد که به فروشنده بگوید به طور مثال اگر پیراهن را از تولید کننده 30 هزار تومان خریده‌ای چرا به قیمت 60 هزار تومان به فروش می‌رسانید. همچنین فروشنده کالا را از تولید‌کننده اقساط خریداری و نقد به فروش می‌رساند. اگر هم تولید و هم فروش در اختیار اتحادیه باشد. نظارت صورت خواهد گرفت.

 رئیس اتحادیه پیراهن‌دوزان و پیراهن‌‌فروشان ادامه داد:افزایش قیمت و تورم در جامعه باعث افزایش قیمت کارگر و دوزنده می‌شود و این موضوع در همه صنوف به چشم می‌خورد. در حال حاضر دوخت پیراهن معمولی به صورت عمده 8000 هزار تومان و نوع فرنگی آن حدود 12 هزار تومان است. که البته بسته به نوع دوخت این قیمت تغییر می‌کند. همچنین قیمت پیراهن معمولی از 20 هزار تومان تا70 هزار تومان است که در فروشگاه‌ها با قیمت‌های دیگری به فروش می‌رسد. نوع دوخت نیز در قیمت‌ها تاثیرگذار است و برخی از تولیدکنندگان برای جذب جوانان برای استفاده از تولیدات داخلی، روی محصولات خود با نخ یا رنگ طرح‌هایی را ایجاد می‌کنند.

 وی بیان کرد: در کشورهای توسعه یافته دولت از تولید‌کننده به روش‌های مختلف حمایت می‌کند. به طور مثال اگر تولید‌کننده نتواند کالای خود را به فروش برساند، دولت کالا را از تولید کننده خریداری می‌کند و با قیمتی که مد نظر مشتری است به فروش می‌رساند. از این طریق هم حمایت از تولید‌کننده و هم حمایت از مصرف‌کننده است. اما در ایران اینگونه نیست و تولید‌کننده در شرایط مختلف با مشکلات متعدد روبرو است.