محمدمهدی مافی اظهار کرد: برخی کارشناسان فکر می‌کنند با ارایه تسهیلات مسکن تغییری در وضعیت فعلی ایجاد می‌شود اما به نظر من تغییر چندانی رخ نخواهد داد که این روزها شواهد این مساله نیز قابل مشاهده است.

وی افزود: تجربه نشان داده که تسهیلات مسکن به رانت عده‌ای تبدیل می‌شود. با توجه به پایین بودن نرخ بهره وام‌های بانکی، بانک‌ها رغبتی برای پرداخت وام مسکن ندارند و غالب پرداختی‌ها نیز به دست عده‌ای محدود می‌افتد.

این کارشناس مسکن با بیان این‌که حاشیه‌نشینی در شهرهای بزرگ از مهم‌ترین عارضه‌های وام مسکن است، تصریح کرد: مبالغ این وام‌ها به اندازه‌ای نیست که یک شهروند بتواند در نقاط مناسب شهر خانه تهیه کند، لذا عمده تسهیلات به خرید یا ساخت خانه در حاشیه شهرها اختصاص می‌یابد که عملا به گسترش شهرها و کمک به مهاجرت‌های بی‌رویه می‌انجامد.

به گفته مافی، تاثیر متغیرهای اقتصادی همچون پرداخت تسهیلات مسکن بسیار کمتر از متغیرهای سیاسی و اجتماعی است. او گفت: درست است که پارامترهای اقتصادی تاثیر مستقیم می‌گذارند اما رفع موانع بخش مسکن در بستر تصمیم‌گیری‌های سیاسی قابل تحقق است. پرداخت وام حتما تاثیرگذار است ولی در فضایی که تاثیرات سیاسی و اجتماعی بسیار قوی عمل می‌کنند تقویت پارامترهای اقتصادی، تحول چندانی در بخش مسکن ایجاد نخواهد کرد.

وی خاطرنشان کرد: 51.7 درصد جامعه با مشکل مسکن مواجه هستند. اگر وزارت راه و شهرسازی به عنوان متولی تامین مسکن اقشار جامعه، تمرکز خود را بر روی مسائلی همچون وام بگذارد از اهداف کلی خود در این بخش دور می‌شود.

این کارشناس مسکن، تغییر الگوی مصرف مسکن را یکی از پیشنهادات حل مشکل مسکن عنوان و تاکید کرد: وزارت مسکن به جای وام‌های دستوری، توانایی خانه‌دار شدن مردم را افزایش دهد. وام می‌تواند بخشی از این هدف باشد اما یکی دیگر از اقدامات، تغییر الگوی مصرف مسکن است. مثلا آپارتمان 75 متری در حال حاضر به الگوی ذهنی تبدیل شده اما تعیین این مساحت با شرایط اقتصادی و معیشتی جامعه ما همخوانی ندارد. لذا سطح زیربنا می‌تواند 25 درصد کاهش یابد.