محمدرضا مرتضوی، در نشست با خبرنگاران افزود: غذا بخشی است که باید در آن به فهمی مشترک برسیم تا به مردم کمک و مشکلات آنها را در این زمینه رفع کنیم.

از روزی که وارد کانون شدیم سعی کردیم تحولاتی را در آن به وجود آوریم تا تولید کنندگان در آن حضور داشته باشند و تصمیمات درستی اتخاذ کنند.

این فعال اقتصادی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه رکود در کارخانه های صنایع غذایی چقدر انباشت ایجاد کرده و دلیل آن چیست، گفت: مطابق با آمار بانک مرکزی سهم غذا در هزینه خانوار در متوسط چهار سال گذشته 37 درصد کاهش پیدا کرده است. باتوجه به رکودی که در کشورمان وجود دارد، هیچ تولید کننده ای توان انبار کردن محصولات را به گونه ای که در قیمت صنعت غذا تاثیرگذار باشد، ندارد.

مرتضوی با تشریح اقتصاد آزاد، عنوان کرد: در ایران سال هاست می‌گوییم هدف ما حمایت از مصرف کننده است اما باید از خود بپرسیم موفق به حفظ منافع مالی مصرف کننده شده ایم؟ به این طریق فضایی به وجود می آید که مصرف کننده هزینه توزیع را هم می پردازد.

وی ادامه داد: همیشه امکان انحصار در صنایع غذایی وجود دارد و این بستگی به صحت عمل مطبوعات و دولت دارد که در این زمینه اقدامات مناسب را انجام دهند.

مرتضوی در ادامه بیان کرد: در سیستم توزیع غیرمدرنی که در کشور وجود دارد شاهد فعالیت سه میلیون صنف هستیم و به همین دلیل امکان کنترل آن نیست.

نظام تولید، سرمایه در گردش نظام توزیع را هم می‌پردازد. باید تاکید کنم که گران شدن کالای ایرانی باعث غیررقابتی شدن و فاصله گرفتن آن از بازارهای جهانی می شود.

وی اضافه کرد: زنجیره صنعت غذای ما آماده شکوفایی و رفتن به بیرون از مرزهای ایران است اما به دلیل گرانی قیمت ها این امکان به وجود نمی آید.

مرتضوی در پاسخ به اینکه باتوجه به تحولاتی که در کشورمان به وجود آمده است، صنایع غذایی ما می تواند به بازار 300 میلیونی همسایه ها ورود کند، تاکید کرد: فکر می کنم این پتانسیل در کشور ما وجود دارد. اما باید در نظر داشت که برای شکوفایی یک فعالیت اقتصادی چند فاکتور مورد نیاز است؛ در ابتدا باید مواد اولیه وجود داشته باشد که کمبود آن را نیز می توانیم از طریق همسایه هایی نظیر روسیه، اوکراین و قزاقستان فراهم کنیم.

از طرفی باید بازار داشته باشیم که بازار بزرگ دنیا شامل افغانستان، پاکستان، کشورهای عربی و کشورهای سی آی اس می شود و در اطراف ایران قرار گرفته اند.

مرتضوی یادآور شد: اگر دولت کمتر در صنایع غذایی دخیل باشد، قیمت ها در رقابت پایین می آید.

آرد آزاد در بازار رقابتی درحال کاهش بود اما با دخالت دولت و وضع تعرفه 150 تومانی افزایش قیمت را شاهد بودیم. بدترین مدل برای حمایت از مصرف کننده، قیمت گذاری است که متاسفانه در ایران اعمال می شود.

وی ادامه داد: به نظر من بزرگترین مشکل صنعت غذای ایران، مکانیزاسیون کشاورزی است.

اگر ما در یکپارچه سازی زمین‌های زراعی و مدل کشت و آبیاری آن تغییر ایجاد کنیم با همین مقدار زمین و آب، غذای تعداد بیشتری از افراد را تامین می کنیم که البته باید تاکید کنم با سیستمی که در حال حاضر حاکم است نمی توانیم به این هدف برسیم و باید مدل های مدیریتی را اصلاح کنیم.

در ادامه زرگران در مورد درخواست افزایش قیمت توسط برخی صنایع غذایی، گفت: در ابتدای هر سال دولت حقوق و دستمزد را افزایش می‌دهد، کالاهای وارداتی که در صنایع تبدیلی استفاده می شود، سه درصد و ارزش افزوده نیز به میزان یک درصد افزایش داشته است.

وی اضافه کرد: نمی توان انتظار داشت که مواد اولیه و حقوق افزایش یابد اما صنایع تبدیلی با قیمت قبلی باقی بمانند چراکه باعث زیان انباشته می شود و در دراز مدت رکود بیشتری در صنایع خواهیم داشت.

وی در ادامه با اشاره به شیوه توزیع در کشورتوضیح داد: نظام فروش در ایران خرده فروشی و هزینه توزیع مویرگی است که در عمده فروشی ها این هزینه ها کاهش می یابد.

زرگران در پاسخ به اینکه در دوران پساتحریم امکان همگن شدن صنایع غذایی با شرکت های خارجی وجود دارد، تصریح کرد:صنایع غذایی این تجربه را داشته و این پتانسیل را هم دارد.

صنایع هم از این موضوع استقبال می کنند اما باید در این زمینه فرهنگ سازی های لازم را انجام داد.

این فعال اقتصادی در ادامه تاکید کرد: در تمام دنیا نظام عرضه و تقاضا تعیین کننده قیمت بازار است اما در کشور ما نظام کاست پلاس حاکم است و حتی با کاهش قیمت های جهانی تاثیر آن را در کشور مشاهده نمی کنیم.

دبیرکل کانون انجمن های صنایع غذایی ایران نیز درادامه این مراسم گفت: دخالت دولت به ویژه در بخش های کشاورزی در تمام دنیا و در راستای کاهش قیمت تمام شده وجود دارد اما در کشور ما دولت قیمت تمام شده را بالاتر از قیمت جهانی در نظر گرفته است.

وی اضافه کرد: در گندم، شیر خام و ذرت اینگونه عمل شد و تمام این مسائل باعث گردید که در دو سال اخیر قدرت خرید خانوار کاهش یابد. اتخاذ این سیاست باعث شده که به جای حمایت از دامدار، کشاورز و پرداخت یارانه به آنها قیمت تمام شده افزایش یابد.

بازارهای صادراتی را از دست بدهیم، تولید کاهش یابد و همان طور که گفته شد قدرت خرید مردم و درنهایت سلامت آنها تهدید شود.

زرگران در پایان عنوان کرد: یکی از آفت های امروز اقتصاد ما بخشی نگری است.

عدم وجود نگاه ملی باعث انتقال مشکلات از قسمتی به قسمتی دیگر می شود. برخی اصلاحات تنها مسکن مقطعی است و فاصله ای که از طریق قیمت گذاری ها با بازار جهانی ایجاد کرده ایم قطعا باعث لطمه به اقتصاد ما می شود.