به گزارش ارانیکو و به نقل از نساجی نیوز، مهندس مروج، انجمن صنایع نساجی را جزو معدود تشکل‌های کشور دانست که روابط بسیار خوب و نزدیکی با دفتر نساجی وزارت صنعت، اتاق های بازرگانی دارد و گفت: در جریان برگزاری انتخابات اتاق های بازرگانی، فعالیت بسیاری داشتیم و تلاش کردیم در اتاق های بازرگانی، دست اندرکاران و فعالان نساجی حضور یابند تا به عنوان مدافعان این صنعت، به فعالیت بپردارند. وی سپس به برنامه‌های جدی برای تشکیل «کمیسیون صنعت نساجی» در اتاق بازرگانی آن هم برای اولین بار در رشته های صنعتی اشاره کرد و گفت: از طریق کانون عالی کارفرمایان با وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی، امور جاری کارفرمایی را دنبال می کنیم برای مثال در شورای عالی کار، شورای عالی حفاظت فنی و شورای عالی اشتغال نمایندگانی از انجمن نساجی حضور دارند.

مهندس مروج از تلاش انجمن برای تدوین یک برنامه استراتژیک کاملاً عملیاتی( نه فقط یک برنامه کلی مشابه برنامه راهبردی وزارت صنعت) خبر داد و ابراز امیدواری کرد تا با کمک اتاق های بازرگانی یا 400 عضو این تشکل کارفرمایی، برنامه استراتژیک نساجی با جزئیات بیشتر و دقیق تر لحاظ شود.

رئیس هیئت مدیره انجمن نساجی، پاسخ به صحت و سقم این مطلب که به گفته آقای ابویی- معاون برنامه ریزی وزارت صنعت- برای تدوین برنامه راهبردی صنایع از تمام تشکل ها نظرخواهی و مشورت گرفته شده و امضای دبیر انجمن ها در تمامی صورتجلسات وجود را به دبیر انجمن نساجی ارجاع داد و سپس گفت: در زمینه برنامه راهبردی صنعت جلسه ای با آقای ابویی نداشته ایم اما آمار و اطلاعاتی که از صنایع نساجی در اختیار ایشان قرار گرفته از طریق مدیرکل دفتر نساجی وزارت صنعت- خانم نصراللهی- منتقل شده است ضمن این که آقای ابویی سابقه فعالیت به عنوان مدیر بخش نساجی سازمان استاندارد را نیز دارد.

وی یادآور شد: سرمایه گذاری های صنایع کشور پس از انقلاب، به سمت بهره گیری از صنایع کم کارگر بر حرکت می‌کند زیرا قانون جدید کار که در سال1369 تدوین شد مشکلات بسیاری برای کارفرمایان به وجود آورد در این شرایط، صنایع به سمت رشته هایی گرایش پیدا کردند که نیاز کمتری به کارگر داشته باشند؛ در صورتی که مشکلات قانون کار (که هم در مجلس و هم در وزارت کار مطرح است) تعدیل شوند و مورد اصلاح و بازنگری قرار گیرند قطعاً صنایع نساجی به سمت رشته های چاپ و رنگرزی ( که کارگر بری بالایی دارد) حرکت خواهد کرد.

مهندس مروج گفت: با توجه به عدم سرمایه گذاری کافی در بخش ریسندگی و بافندگی پارچه، به واردات پارچه نیازمندیم؛ ضمن این که استاندارد تولید پارچه در کشورهای در حال توسعه، 20 متر برای هر نفر است که اگر همین رقم را مدنظر قرار دهیم باید یک میلیارد و 400 میلیون متر انواع پارچه تولید کنیم اما در بهترین شرایط اگر واحدهای تولیدی با تمام ظرفیت به فعالیت بپردازند توان تولید بیش از 800 میلیون متر پارچه را نداریم پس باید مابقی این نیاز از طریق واردات تأمین شود منتها نه پارچه های بی کیفیت و قاچاق! کما این که سال گذشته 220 هزارتن پارچه هندی از محل بدهی های نفتی این کشور به ایران، وارد شد؛ در حالی که توان تولید چنین پارچه هایی را داشتیم و با این اقدام، واحدهای پارچه بافی کشور دچار لطمات فراوان شدند.

به گفته رئیس هیئت مدیره انجمن نساجی، موارد بسیاری وجود دارد که علی رغم صفر بودن تعرفه، باز هم قاچاق ادامه دارد! به این دلیل که واردکننده هیچ تمایلی ندارد به مطرح شدن نام و عنوانش در گمرکات و ... ندارد بنابراین حتی تعرفه ترجیحی هم باعث کاهش قاچاق نشد و زمانی که هزینه قاچاق از واردات رسمی، پائین تر باشد، قاچاقچی به سراغ واردات غیرقانونی خواهد رفت.