ایران مسیر فروش نفت خود را با خاموش‌ کردن رادارهای خود و استفاده از سیستم‌های مختل‌کننده ردیابی بر روی ناوگان نفتکش‌هایش پنهان می‌کند و این امر دستیابی به اینکه ایران با وجود تحریم‌‌های غرب چه مقدار نفت صادر می‌کند را مشکل می‌سازد.

به گزارش رویترز، یک منبع آگاه تجارت و کشتی‌رانی گفت: در حال حاضر پس از دستور تهران به کاپیتان نفتکش‌های شرکت ملی نفتکش ایران مبنی بر خاموشی فرستنده‌ها که در صنعت کشتی‌رانی برای کنترل حرکت کشتی‌ها بکار می‌رود، اکثر ناوگان قوی 39 نفتکشی ایران «غیرقابل ردیابی» هستند.

یک مدیر ارشد اجرایی در یک شرکت ملی نفت که با ایران تجارت انجام داده است نیز به رویترز گفت: مشتریان ایران به این کشور کمک می‌کنند و این کشور تلاش می‌کند تا آنجا که ممکن است ابهام ایجاد کند.

وی افزود: ممکن است ایران، کاهش گزارش شده در صادرات فروش نفت خود در ماه مارس را ارائه تخفیف به شکل کرایه رایگان کشتی، شرایط اعتباری و بیمه‌ای جبران کرده باشد.

بر اساس این گزارش، تحریم نفتی اروپا از ابتدای جولای و تحریم‌های آمریکا فروش نفت ایران به اکثر مسیرهای غربی را کاهش داده است و برخی از خریداران آسیا خریدهای خود را کاهش داده‌اند.

 ایران در راستای مقابله به مثل با  تحریم‌ها، خود، صادرات نفت به کشورهای اروپایی انگلیس، فرانسه، یونان، اسپانیا و آلمان را متوقف کرد و بسیاری از خریداران آسیایی ایران در تلاش برای دریافت معافیت از تحریم‌ها هستند.

این منبع آگاه تصریح کرد: اما فروش‌های ارزان و پنهانی ممکن است کاهش‌ها در محموله‌های دریایی را کم کرده باشد یا حتی معکوس کرده باشد.

درادامه این گزارش آمده است، کشتی‌های هدایت‌کننده نفتکش‌های ایران سیستم‌های ردیابی را خاموش می‌کنند و مشتریان نیز تجارت را به شدت مخفی نگه می‌دارند.

یکی از رؤسای نفتی در یکی از خانه‌های تجارت نفت در جهان  گفت: افراد به شدت پنهان‌کار هستند، آنها حتی در ایمیل، یاهو یا موبایل در این مورد صحبت نمی‌کنند.

رویترز در گزارش خود آورده است که بر اساس تحقیقات این خبرگزاری، تنها 7 نفتکش از 25 نفتکش بسیار بزرگ ایران سیستم ردیابی خود را روشن نگاه می‌دارند.

بر اساس این گزارش، رستم قاسمی وزیر نفت ایران گفته است: صادرات نفت ایران برابر با میزان سال گذشته و 2.2 میلیون بشکه در روز است اما کارشناسان معتقدند که فروش نفت محسوس ایران به 1.9 میلیون بشکه در ماه مارس کاهش یافته است.

برآوردهای جدید برای ماه آوریل نشان‌دهنده این است که صادرات نفت ایران 500 هزار بشکه نسبت به سال گذشته کاهش یافته است اما مشکل اینجاست که هیچ شواهد محکمی مبنی بر اینکه تولید نفت ایران حقیقتا کاهش یافته است یا ایران نفت را ذخیره می‌کند، وجود ندارد.

بر اساس اطلاعات ردیابی کشتی‌ها، میلیون‌ها بشکه نفت ایران که چند هفته گذشته در نفتکش‌های ایرانی ذخیره شده بود، به نظر می‌رسد، ناپدید شده است.

این خبرگزاری در ادامه اذعان به عدم امکان برای تعیین دقیق میزان صادرات ایران می‌نویسد: این سوال وجود دارد که نفت‌ها کجاست؟ آیا فروخته شده؟ آیا تولیدات متوقف شده است یا این نفت‌ها در جای دیگری ذخیره شده‌اند؟ آیا آنها در دریا ذخیره شده‌اند؟ میلیون‌ها و حتی میلیاردها سوال وجود دارد.

از آنجا که دومین تولیدکننده بزرگ اوپک با انجام تاکتیک‌هایی مانع از بررسی دقیق می‌شود، این تحقیق سخت شده است.

در میان این سردرگمی برای یافتن تاکتیک‌های ایران، یک منبع کشتی‌رانی دیگر گفت: برخی از شرکت‌های بزرگ آسیایی ممکن است که نفت خود را از کشتی‌های ایرانی غیرقابل ردیابی دریافت کنند.

یک تاجر در سنگاپور نیز تصریح کرد: ایران برنامه‌ریزی کرده است که نفت ذخیره شده را در 6 کشتی در سواحل سنگاپور در اوایل امسال بفروشد. خریداران اصلی چین و کره جنوبی هستند.

عدم ردیابی ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران، اندازه‌گیری ذخیره‌سازی بر روی آب را به طرز چشم‌گیری سخت کرده است.

منبع آگاه دیگری معتقد است: بخشی از نفتکش‌ها بیش از 12 میلیون بشکه نفت را در ماه مارس ذخیره کردند که اکنون ناپدید شده است.

رویترز با اذعان به اینکه با دریافت نخستین 12 سوپرتانکر در ماه می، ایران توانایی بیشتری در پنهان کردن موقعیت فروش نفت خود خواهد داشت، می نویسد: مدت‌هاست که به نظر می‌رسد، ایران نفتی را که به اروپا می‌فروخت به چین به عنوان متحد استراتژیک و تجاری بلندمدت خود می‌فروشد اما  تاکنون مدارک کمی بر این مدعا وجود داشته است.

و اینگونه نتیجه می گیرد که اگر ایران کشتی‌های خود را برای حمل نفت برای مشتریان استفاده کند و کرایه کشتی را بپردازد، هر مسیر دریایی حدود 5 میلیون دلار ارزش خواهد داشت. به گفته تاجران، ایران گاهی بیمه را نیز پوشش می‌دهد. بیمه نیز میلیون‌ها دلار برای هر ارسال در بر دارد.

هم‌چنین خریداران شرط های اعتباری بهتر درخواست و اغلب دریافت می‌کنند. از جمله مهلت 6 ماهه برای هر محموله 2 میلیون بشکه‌ای که می‌تواند ارزشی بیش از 10 میلیون دلار برای هر محموله دربر داشته باشد و روی هم رفته برابر با 10 درصد ارزش هر سوپرتانکر است.