بهادر احرامیان با اشاره به برنامه‌ریزی برای افزایش ظرفیت تولید فولاد گفت: اصلی‌ترین انتقادی که در خصوص طرح 55 میلیون تن فولاد در افق سال 1404 وجود دارد این است که علاوه بر رشد تولید و مصرف داخلی محصولات فولادی چنین جهشی بسیار رویایی در نظر گرفته شده است.

عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد افزود: در برنامه‌ریزی برای افزایش ظرفیت فولاد بسیار ساده انگارانه توان صادرات ما در نظر گرفته شده و بدون اینکه قضیه کارشناسی شود، عرضه تولیدات هر کارخانه‌ای را به شکل دستوری آماده صادرات به بازار و فضای بازاریابی فرض کرده‌اند. در حالی که تولید محصولات فولادی در بازار بین‌المللی این طور نیست که کارخانه‌ای تاسیس شود و به راحتی محصول آن روانه بازارهای صادراتی در هر نقطه از دنیا شود و مشتری هم باشد و به فروش برود.

مدیرعامل فولاد یزد با اشاره به هزینه تولید هر تن فولاد، گفت: اگر روند تولید فولاد کشور را بخواهیم با جهانی مقایسه کنیم، در وهله اول یک هزینه نقدی تولیدی فولاد وجود دارد و بعد از آن هزینه‌های سرمایه‌گذاری و استهلاک سرمایه است که بر مجموع آن اضافه می‌شود که این موضوع هم در کشورهای مختلف به دلیل تفاوت نرخ‌ بهره متفاوت است.

عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد افزود: در حال حاضر ایران غیر از هزینه‌های سرمایه‌گذاری، فولاد را زیر 200 دلار در تن تولید می‌کند که این رقم بدون احتساب هزینه سرمایه‌گذاری است. مشکل ما در ایران این است که همیشه میزان سرمایه‌گذاری‌مان بسیار بالاتر از استانداردهای جهانی است.

او بیان کرد: همیشه در نظام بانکی نرخ بهره‌‌مان بالاتر از نرخ بهره واقعی بوده و همین امر سبب شده که بسیاری از طرح‌هایی که در نگاه اول سودده و توجیه شده هستند، در عمل و اجرا نتیجه مطلوبی از آنها گرفته نشود و در عمل آنچه که اتفاق افتاده با چیزی که در ایده مورد هدف بوده مطابقت نداشته باشد.