سید حسین مهاجران رییس اتحادیه میوه و تره‌بار تصریح کرد؛ در آن سال پیشنهادی از سوی مسئولان کشاورزی وقت مطرح شده بود مبنی بر اینکه این میدان‌ها، در نقطه‌ها و مناطق مختلف شهر راه‌اندازی شود و هر ۳ ماه یک بار نیز؛ جای خود را به یک گروه جدید از مجموعه کشاورزان بدهند.

برای اینکه اساس و فلسفه وجودی این میدان‌ها؛ این بود که کشاورزان؛ محصول‌های تولیدی خود را بدون واسطه و دلال؛ به شکل از تولید به مصرف؛ به این میدان‌ها بیاورند و مشتریان آنها نیز، از محصولات درجه یک و بدون دور ریختنی، با قیمتی بسیار مناسب و به دور از اضافه قیمت‌های کاذب دلالی؛ خریداری کنند. میدان‌های فعلی میوه و تره‌بار نیز؛ براساس همان نگاه شکل گرفته‌اند. 

ولی در عمل و اجرا، هیچ شباهتی با میدان‌های بدون دلالی سال‌های دور ندارند. نخست اینکه تمامی محصولاتی که به این میدان‌ها راه می‌یابند؛ باید از درجه کیفی ۲ و ۳ برخوردار باشند! و این یعنی دور شدن و دور بودن سبدهای میوه و تره‌بار این میدان‌ها؛ از کیفیت. قیمت‌گذاری محصولات میادین میوه و تره‌بار نیز؛ براساس همین درجه‌بندی انجام می‌شود.

نکته بعدی این است که آرام‌آرام پای کشاورزان از این میدان‌ها بریده شد.

تا جایی که امروز دیگر رد پایی از این قشر صاحب حق در بازار میوه و تره‌بار دیده نمی‌شود! دلیل این جدایی نا مبارک نیز این بود که به قانون الزام واگذاری غرفه‌ها و مغازه‌های میدان‌های میوه و تره‌بار به کشاورزان؛ هیچ توجهی نشد و این الزام، در زمان حال؛ به فراموشی کامل سپرده شده است.

تا جایی که گروهی از هموطنان کرد؛ که بیشتر آنها شهروندان ایلامی هستند و هیچ مناسبت و ارتباطی نیز با مقوله کشاورزی ندارند؛ تمامی بازار میوه و تره‌بار در میدان‌های فروش این محصولات را به سیطره خود درآورده‌اند.

نکته مهم و قابل بررسی این است که فعالیت این گروه از هموطنان ایلامی ما؛ زیر نظر و نظارت سازمان میوه و تره‌بار شهرداری است و تمامی نقض قانون در این عرصه نیز؛ با کمال تاسف؛ زیر نظر بازرسان شهرداری انجام می‌شود! تا جایی که سود حاصله از تجارت میوه و تره‌بار؛ نه به جیب کشاورز و باغدار؛ بلکه به جیب یک عده از دارندگان سند صوری که کشاورز و باغدار بودن آنها را برای مسئولان سازمان میوه و تره‌بار شهرداری مسجل می‌کند، می‌رود.! اساس کار این گروه از دارندگان سند صوری نیز این است که نمی‌توانند محصولات درجه یک را خریداری و به‌دست مشتری برسانند. مگر اینکه مجوز راه‌اندازی غرفه‌های ویژه را از شهرداری گرفته باشند!

ولی جدای از این قصه‌های پرغصه؛ وضعیت عرضه میوه در تهران و در تمامی ایران بسیار عالی است، زیرا محصول زیاد است و تقاضا نسبت به عرضه بسیار پایین تر است. میوه‌های تابستانه و پاییز بسیار زیاد است و این وضعیت تا عید نیز ادامه خواهد داشت. مرکبات هم به مقدار فراوان موجود است.

با وجود زیاد بودن محصول داخلی و زیاد بودن میوه‌هایی مانند پرتقال؛ اما همچنان این میوه و نارنگی و سیب؛ به‌صورت قاچاق وارد کشور می‌شود و مقدارش هم این قدر زیاد است که سرتاسر بازار را فرا گرفته است. 

سهم پیله‌وری بهانه‌ای شده برای کسانی که می‌خواهند میوه را به صورت قاچاق وارد کشور کنند. پرتقال ۸هزار تومانی و سیب فرانسوی ۱۲هزار تومانی؛ میوه‌های قاچاقی هستند که با قیمتی بیشتر از قیمت واقعی به‌دست مشتری داده می‌شوند.

باید از گمرک پرسید که ورود میوه قاچاق به کشوری که خودش از داشته‌های باغی و کشاورزی اشباع است؛ چه توجیهی دارد؟ برای اینکه قسمت عمده قاچاق میوه، از مسیر گمرک؛ ولی به‌صورت غیرقانونی وارد کشور می‌شود. بی‌توجهی در گمرک، باعث شده تا میزان قاچاق میوه در کشورمان زیاد شود.