بلومبرگ طی گزارشی نوشت: وضعیت نگران کننده است، افت شاخص‌ها در بازارهای بورس تقریبا از اول ژانویه آغاز شد و در اوایل ماه فوریه اوضاع بدتر شد، به نحوی که شاخص سهام استاندارد اند پورز 500 از ابتدای امسال 9 درصد افت داشته است. این بدترین شروع این شاخص از زمان بحران مالی سال 2008 محسوب می‌شود.

افت قیمت نفت، عامل اصلی این افت محسوب می شود. نشست بین وزرای نفت ونزوئلا و عربستان با هدف کاهش تولید بدون دستیابی به نتیجه‌ای مشخص پایان یافت. قیمت نفت وست تگزاس اینترمدییت آمریکا باز هم به زیر 28 دلار رسیده که بیش از 70 درصد کمتر از بالاترین رقم‌های سال 2014 است.

سرمایه گذاران گوش به زنگ دیگر عادت کرده‌اند که هر موقع قیمت نفت پایین می‌آید، سهام‌های خود را بفروشند. با توجه به اینکه وضعیت مازاد عرضه در بازار نفت جدی است، برقراری یک روند رو به رشد پایدار در وال استریت دشوار به نظر می‌رسد.

توبیاس لوکویچ، استراتژیست بازار بورس در موسسه سیتی گروپ می‌گوید: «بدترین مشکلی که سرمایه گذاران باید با آن کنار بیایند، این است که بازار بورس با نوسانات بازار نفت پیوند خورده است.»

هر یک از این بازارها به سمتی می رود، باز دوم نیز پشت سر آن می‌رود. اقتصاددانان سیتی گروپ اسم این وضعیت را آخرالزمان نفتی گذاشته‌اند. در این وضعیت باید چند نکته را در نظر داشت.

اولا، نفت ارزان، آن مصیبت بزرگی که شما با خواندن سرخط خبرها تصور کرده اید نیست. افزایش قیمت انرژی موجب بروز رکود می‌شود، اما کاهش ها باعث این اتفاق نمی‌شود.

قیمت بنزین در آمریکا نسبت به تابستان گذشته یک دلار و یک سنت پایین آمده است. پولی که از ارزان شدن انرژی صرفه جویی می‌شود، صرف خرید کالاهای دیگر می‌گردد و این موجب رونق اقتصاد آمریکا می‌شود.

ثانیا، این مفهوم که نفت ارزان نشان دهنده رکود است و اینکه افت قیمت‌ها نشان از کاهش تقاضای جهانی برای نفت دارد، سخن درستی نیست. بر اساس آمارهای آژانس بین المللی انرژی، مصرف جهانی نفت در طی دو سال منتهی به سه ماهه سوم 2015، 3/1 میلیون بشکه در روز افزایش یافته است. اتفاقا افت قیمت موجب رشد سریعتر تقاضا شده است.