واقعیت آن است که بالا بودن نرخ سود بانک‌ها، قیمت تمام شده تولید را با افزایش مواجه کرده و این درحالی است که همین افزایش قیمت تمام شده مشکلاتی را در صادرات به وجود آورده و باعث شده که رقابت را در بازارها از دست بدهیم و بسیاری از این واحدها توان رقابت خود را با کالاهای خارجی ازدست داده‌اند که این موضوع لطمه‌های بسیار جدی به صنایع کشور وارد کرده است، به‌همین خاطر بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که 70درصد از مشکلات ناتمام بخش صنعت ریشه در نحوه تامین نقدینگی دارد و آنقدر این بحران جدی است که بسیاری از واحدهای صنعتی را در شرایط بدی گذاشته به‌طوری که این واحدها با ظرفیت کمتر از حد موردنظر در حال فعالیت هستند که برخی بنگاه‌های صنعتی را به تعطیلی کشانده یا برخی دیگر را به حالت نیمه تعطیل در آورده است. 

اما در این میان صنایع و البته تولید‌کنندگان کشور نیز از گزند تحریم‌های اقتصادی در امان نمانده‌اند و بسیاری از واحدهای تولیدی که توان ماندن در عرصه تولید کشور را نداشتند، عطای تولید و درآمدزایی را به لقایش بخشیدند و به ناچار ورشکسته شدند. با این حال در صورتی که شرایط به سمت بهبود حرکت کند، فعالان اقتصادی می‌توانند با امید بیشتری به آینده اقتصادی و سیاسی کشور چشم بدوزند.  البته در این میان اجرایی شدن برجام افق بهتری را برای تولید‌کنندگان کشور ترسیم کرده و امید را در دل بسیاری از تولید‌کنندگان کشور بعد از سال‌ها زنده کرده است. باز شدن درب‌های بین‌المللی می‌تواند بسیاری از هزینه‌های اضافه را از دوش تولید‌کنندگان بردارد و راه را برای صادرات محصولات آنان بیش از گذشته باز کند. با افزایش کیفیت در محصولات ایرانی و تعیین تکلیف نرخ ارز می‌توان به افزایش صادرات امید بیشتری بست، چراکه یکی از مهم‌ترین راه‌های افزایش تولید و ظرفیت آن در کشور افزایش صادرات و ارتباط دوجانبه با کشورهای دنیا خواهد بود.