IPC قرار است مدل جدید قراردادی ایران باشد که در پساتحریم در بخش بالادستی صنعت نفت سرمایه‌ای در حدود ١٣٠ میلیارد دلار و در بخش پایین دستی از جمله پتروشیمی، نوسازی و ساخت پالایشگاه های جدید ٧٠ میلیارد دلار سرمایه برای میادین نفتی و گازی ایران به همراه بیاورد.

ایران مدل جدید قرارداد نفتی خودش را پیش از نهایی شدن برجام، در کنفرانس تهران با حضور بیش از 130 کمپانی بین‌المللی نفتی رونمایی کرد، با این حال نه‌تنها هنوز پیش‌نویسی از قرادادهای آینده نفتی تهیه نشده است بلکه وزارت نفت و شخص وزیر درخواست داده است که مخالفان و منتقدان به مدل جدید به مذاکره با وزارت نفت بنشینند و نظرات خود را اعلام کنند تا بتوان بر سر آن به توافقی دست پیدا کرد.

با این وجود به گفته زنگنه و البته معاونین وی شرکت‌های زیادی برای ورود به میادین نفتی ایران و امضای قرارداد، با یکدیگر رقابت می‌کنند.

این رقابت برای میادینی است که تهران در کنفرانس با غول‌های نفتی دنیا آن‌ها را آماده جذب سرمایه معرفی کرده بود، یعنی 80 میدان نفتی و گازی که اگرچه همه آن‌ها به سرمایه‌گذاری خارجی نیاز داردند اما برخی در اولویت خواهند بود.

زنگنه می‌گوید هنوز خبری از قرارداد جدید نفتی نیست و پیش‌نویسی تهیه نشده است اما خبرهایی از قراردادهای ایران و توتال و لوک‌اویل برای برخی از میداین مطرح می‌شود که البته به عنوان توافق و نه قرارداد از سوی مسئولان ایران از آن‌ها نام برده شد و تاکید شد که امضای قرارداد با هریک از این شرکت‌ها منوط به برگزاری مناقصه است.

معاون سرمایه‌گذاری شرکت ملی نفت با اشاره به اینکه نخستین قراردادها پس از برگزاری مناقصه در اردیبهشت ماه سال آینده برگزار می‌شود، امیدوار است که تمام شرکت‌های نفتی برای سرمایه‌گذاری در میادین ایران وارد مناقصه شوند.

او می‌گوید لوک‌اویل، توتال و بسیاری از شرکت‌های نفتی بین‌المللی وارد کار مطالعه میادین مختلف ایران شده اند و در عین حال برگزاری مناقصه امری زمان‌بر است و لازم است اسناد و مدارک مربوط به آن آماده شده باشد.

کاردر درباره اولویت‌های شرکت نفت برای جذب سرمایه‌های بین‌المللی میادین نفتی مشترک را به عنوان نخستین میادینی می‌داند که قرار است شرکت‌های نفتی برای سرمایه‌گذاری در آن وارد رقابت مناقصه‌ای شوند.

البته وی درباره این میادین تصریح می‌کند که به دلیل محرمانگی نمی‌توان نام آن‌ها را در حال حاضر اعلام کرد.

وزیر نفت نیز درباره قراردادها و مناقصه اطلاعات مشابهی می‌دهد، او نیز زمان برگزاری نخستین مناقصه نفتی را به سال آینده موکول می‌کند و می‌گوید که این مناقصه حتما در ایران برگزار می‌شود.

زنگنه نیز از میادین نفتی مشترک به عنوان میادین اولویت‌دار نام می‌برد و می‌گوید 15 یا 16 میدان مشترک نفتی با هدف افزایش بازیافت در اولویت جذب سرمایه‌اند و خارجی‌ها نیز به آن‌ها مشتاق‌تر اند.

میادین مشترک توسعه یافته ایران

ایران دقیقا 16 میدان مشترک نفتی با همسایگان خود دارد،‌ میدان نفت‌شهر ، میدان دهلران، میدان پایدار غرب، میدان نفتی آذر، میدان نفتی آزادگان و میدان نفتی یادآوران میادین مشترک با عراق‌اند.

اسفندیار، فروزان، فرزاد A و فرزاد B میادین مشترک با عربستان، میدان نفتی رشادت مشترک با قطر، میدان نفتی و گازی آرش مشترک با کویت، میدان نفتی فرزام، میدان نفتی نصرت، میدان نفتی مبارک و میدان نفتی سلمان مشترک با امارات و میدان نفتی هنگام میدان مشترک ایران با عمان است.

ایران در کنفرانس تهران مجموعا 29 میدان نفتی را به سرمایه‌گذاران خارجی معرفی کرد، 21 میدان ساحلی و 8 میدان فراساحلی. در این بین میادین ساحلی 12 میدان توسعه یافته و 9 میدان توسعه نیافته اند و در بین میادین نفت فراساحلی نیز 5 میدان توسعه یافته‌ و سه میدان توسعه نیافته قرار دارد.

میادین توسعه‌یافته با هدف افزایش بازیافت اولویت‌های وزارت نفت‌اند، طبق آنچه در کنفرانس تهران مطرح شد شامل آب تیمور، اهواز - بنگستان، منصوری - بنگستان، فروزان، سروش، نوروز، درود، سلمان، آبان، پایدار، پایدار غربی، دانان، چشمه خوش، دلپری، نفت‌شهر، سومار و دلهران می‌شود.

به این ترتیب چهار میادن مشترک توسعه یافته پایدار، فروزان، فرزاد و سلمان احتمال دارد به عنوان میادین اولویت‌دار وزارت نفت در اردیبهشت آینده معرفی شوند.

اروپا در پی بازگشت، چین به دنبال ماندن

اما شرکت‌هایی که پیش قدم ورد به ایران شده‌اند همان‌هایی هستند که پیش از اعمال تحریم‌ها در کشور فعال بوده‌اند و یکی از اولین‌ها توتال است که به نظر می‌رسد برای آزادگان جنوبی خود را آماده کرده است.

توتال در واقع هیچگاه ایران را به طورکامل ترک نکرد، اگرچه این شرکت جزو آخرین‌هایی بود که در سال 2010 و تحت فشار تحریم‌های اقتصادی وادار به توقف اکتشاف و تولید نفت شد اما هنوز دفترش را در تهران دارد.

از سال 1990 توتال یکی از سرمایه‌گذاران اصلی در صنعت انرژی ایران به حساب می‌آمد و حالا قراردادی را با ایران برای خرید نفت امضا کرده و گام‌هایی نیز در جهت توافق برای سرمایه‌گذاری در ایران برداشته است.

لوک اویل شرکت دیگری است که اگرچه اخبار مبنی بر انعقاد قرارداد با آن تکذیب شد، اما احتمالا جز اولین‌هایی خواهد بود که برای سرمایه‌گذاری در ایران اهدافی را تعریف کرده است.

بعد از آن انی قراردارد که برای خرید نفت بیشتر از ایران در حل مذاکره است.

شرکت‌های چینی که برخی ایران را در دوران تحریم نیز ترک نکردند، می‌خواهند قراردادهای نفتی خود با ایران را تازه کنند.