گزارشگر این خبرگزاری نزدیک به دولت با تحلیل اثرات گرانی بر دخل و خرج مردم بر مبنای آمار بانک مرکزی، نوشت: پرداخت یارانه نقدی به خانوارها یکی از دغدغه‌های اصلی دولت در قانون هدفمندسازی یارانه‌ها از همان ابتدا بوده است؛ در حالی که برخی کارشناسان و اقتصاددانان معتقد بودند دولت باید در کنار پرداخت یارانه نقدی به خانوارها، بخش مهمی از منابع هدفمندی یارانه‌ها را به بخش تولید اختصاص دهد تا جبران افزایش هزینه‌های بخش تولید موجب کاهش سطح قیمت کالاها و افت نرخ تورم شود.
هر چند دولتی‌ها مخالف نظر این بخش از کارشناسان بودند، ولی گذشت زمان ثابت کرد که اگر دولت بخش قابل‌توجهی از یارانه‌ها را به تولیدکنندگان اختصاص می‌داد، امروز شاهد گرانی بیش از حد محصولات این تولیدکنندگان نبودیم تا خانوارها مجبور شوند حدود 90 درصد یارانه نقدی ماهانه خود را به گرانی تنها 14 قلم کالای خوراکی اختصاص دهند و نه‌تنها مبلغی برای پس‌انداز خانوار باقی نماند، بلکه در پرداخت قبوض آب، برق، گاز و سوخت نیز دچار مشکل شوند، جه برسد به اینکه بخواهند تورم ناشی از تمام کالاهای مصرفی اساسی خود از جمله خرید و اجاره مسکن، پوشاک، لوازم خانگی، شوینده‌ها، خدمات، حمل و نقل و دیگر هزینه‌های ضروری را جبران کنند.
در این گزارش با مقایسه سطح قیمت 14 قلم کالای خوراکی شامل ماست، شیر، پنیر، تخم مرغ، مرغ، گوشت، قندو شکر، میوه، چای، گوجه و خیار، سبزیجات، حبوبات، برنج و روغن در دو مقطع تاریخی یعنی آذرماه سال 89 و اردیبهشت ماه سال 91 و با احتساب سرانه مصرف یک خانوار 4 نفره در ایران، افزایش هزینه ماهانه این خانوار در مصرف هر یک از این اقلام خوراکی با توجه به رشد قیمت آن کالا محاسبه شده است که نتیجه محاسبات نشان می‌دهد، رشد قیمت این 14 قلم کالای خوراکی موجب افزایش 162 هزار تومانی هزینه‌های ماهانه یک خانوار 4 نفره طی حدود 5/1 سال گذشته شده است.