به نقل از رویترز، سال 2002چند ماه پس از آنکه جورج دبلیو بوش، ایران را بخشی از محور شرارت خواند، اتحادیه اروپا رویکردی متفاوت در قبال ایران در پیش گرفت و مذاکرات با این کشور را برای افزایش روابط تجاری آغاز کرد، به امید اینکه روابط تجاری موجب نزدیکی بیشتر روابط شود.

بعد از بالا گرفتن اختلافات بر سر برنامه هسته ای ایران، گفت و گوها متوقف شد، اما اکنون با گذشت بیش از یک دهه، اتحادیه اروپا مجددا در تلاش است تا با انعقاد پیمانی، از فرصت به دست آمده در نتیجه لغو تحریم‌های ایران استفاده کند.

در نشست روز دوشنبه، وزرای خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا این موضوع را بررسی خواهند کرد که اتحادیه اروپا، که زمانی مهمترین شریک تجاری ایران و دومین مشتری بزرگ نفت این کشور بود، چگونه می تواند توافقی را در زمینه تجارت، سرمایه گذاری و گفت و گوهای سیاسی با ایران آغاز کند.

متیو رنزی، نخست وزیر ایتالیا در ماه ژانویه قبل از امضای قراردادهای چند میلیارد یورویی در بخش‌های مختلف از فولاد گرفته تا کشتی سازی، به رئیس جمهوری ایران گفت: «این تنها اول کار است.»

بسیاری در اتحادیه اروپا مشتاق اند تا از گشایش درهای اقتصاد 400 میلیارد دلاری ایران حمایت کنند و بازار جدیدی برای سرمایه گذاران اروپایی که با رشد ضعیف اقتصادی در کشورهای خود مواجه‌اند بیابند.

به گفته دیپلمات‌ها، اتحادیه اروپا همچنین در حال گفت و گو درباره کمک به ایران برای پیگیری درخواست معطل مانده پیوستن این کشور به سازمان تجارت جهانی است.

در گام اول قرار است فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ماه آوریل به تهران سفر کند که دومین سفر وی به این کشور بعد از توافق جولای 2015 خواهد بود.

همچنین هیئت‌هایی در سطح پایین تر از مقامات انرژی اتحادیه اروپا ماه گذشته گفت و گوهایی را در ایران برگزار کرده‌اند.

این تلاش ها احتمالا با گشایش دفتر دائمی نمایندگی اتحادیه اروپا در تهران در اواخر امسال پیگیری خواهد شد.

انعقاد یک پیمان همکاری بین ایران و اتحادیه اروپا نقش بزرگتری به بروکسل در اصلاحات مورد نیاز در بازار ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی خواهد داد. این توافق همچنین می تواند به اروپا کمک کند تا بخشی از فرصت‌های تجاری‌ای را که در دوران تحریم‌ها به چینی‌ها واگذار کرده پس بگیرد.

چنین پیمانی مشابه ابزاری خواهد بود که اتحادیه اروپا از آن برای تقویت روابط با کوبا بهره گرفته است. این پیمان همچنین می تواند زمینه را برای انعقاد پیمان‌های تجارت آزاد گسترده تر در منطقه فراهم سازد. یک مقام ارشد اتحادیه اروپا که در مذاکرات نافرجام سال 2002 با ایران برای انعقاد چنین توافقی شرکت داشته گفت: «از طریق ایران، ما می توانیم خیلی بیشتر از آنچه که از طریق کوبا می‌توانستیم به دست بیاوریم، زیرا ایران دارای اقتصاد بازار است.»

«این پیمان چهارچوبی به سرمایه گذاران خواهد داد و زمینه‌ای برای بحث در خصوص مسائلی خواهد بود که ما درباره یکدیگر به آنها علاقه نداریم.»

بر خلاف آمریکا که به شدت به ایران سوء ظن دارد و برخی از تحریم های مالی خود علیه این کشور را همچنان حفظ کرده است، اتحادیه اروپا در اواخر دهه1990 و تا قبل از تشدید اختلافات بر سر پرونده هسته‌ای ایران شاهد گسترش روابط با این کشور بوده است.