چند سالی است از تلاش ها برای جذب سرمایه، سرمایه گذاران خارجی می گذرد، تلاش‌ها در دو دوره اخیر به اوج خود رسیده و امروز از پس این تلاش‌ها سرمایه خارجی ملموسی جذب بازار سهام شده است. این سرمایه گذاری در دو شکل جذب شده؛ بخشی به صورت مستقیم توسط خود خارجی ها سرمایه گذاری شده است و بخش دیگری با واسطه.

وی افزود: فارغ از مقدار سرمابه جذب شده، باید این مسئله بیش از این‌هامورد ارزیابی فرار بگیرد چرا که میزان سرمایه گذاری مستقیم یعنی با کد خارجی تنها 2/4 میلیارد تومان است چرا که این میزان با در نظر گرفتن 520 میلیارد تومان سرمایه گذاری خارجی بسیار ناچیز است و به هیچ وجه در شان بورس ایران نیست. واقعیت این است که اگر در آمارها از میزان سرمایه گذاری خالص خارجی حرف بزنیم، نمی توانیم سرمایه گذاری غیر مستقیم را به عنوان سرمایه گذاری خارجی مورد نظر قرار دهیم و آن را مبنای تحلیل‌ها قرار دهیم بلکه در مقام اعداد و ارقام کلی تنها می‌توانیم از آن بهره ببریم.

عباسی ادامه داد: وقتی به این جایگاه می‌رسیم این میزان جذب با این همه گشایش بسیار کم و غیر قایل اتکا است؛ چراکه با تلاش تیم دیپلماسی هیئت‌های تجاری که در یک سال اخیر وارد ایران شده اند به اندازه تمام بیست و پنج سال گذشته بوده است. پس با این حساب و کتاب‌ها باید به گروه جذب سرمایه گذاری خارجی در سازمان بورس ضمن عرض سلام و خدا قوت گفت تمام برداشت شما از هیئت‌های تجاری که به ایران آمده اند همین بوده است!؟

وی تصریح کرد: مدیران سازمان بورس و اوراق بهادار از دکتر ظریف و اعضای تیم دیپلماسی درس بزرگی بگیرند و آن اینکه در طوفانی ترین دریا هم می توان شنا کرد فقط باید شناگر خوبی باشی. درسی که اگر به آن پایند باشیم به حتم می‌توانیم انقلابی را در جذب سرمایه گذار خارجی در بورس ایران بپا کنید چراکه بورس ایران به علت خودکفایی به درون و شرکت‌های حاضر در  کشور توانسته بدون وابستگی به شرکت‌های اقماری کشورهای دیگر خود را به این جایگاه برساند که طی چند سال از طرف دبلیو اف ای یعنی فدراسیون جهانی بورس به عنوان سود آورترین بورس جهان شناخته شود.

به گفته این فعال بازار سرمایه این مهم با تلاش و اتکای به شرکت‌های صنعتی و تولیدی داخلی رخ داده است ولی سؤال اساسی این است که چگونه  با وجود اینکه مهم‌ترین رکن بورس‌های جهان از بورس ایران طی چند سال به عنوان سود آورترین بورس جهان نام می برد؛ تنها 520 میلیارد تومان مستقیم و غیر مستقیم سرمایه خارجی جذب می شود!؟

عباسی ادامه داد: همین فدراسیون در گزارشی در سال 2014 اعلام کرده بود که بورس ایران مستعد ترین بورس در جهان برای کسب سودهای فراتر از ذهن است، چرا که به دلیل آنکه ارزش قیمت گذاری اولیه سهم‌ها در ایران به بیش از 35 سال پیش بر می گردد، قیمت هر سهم واحد های صنعتی، تولیدی و مالی در بورس ایران بسیار ناچیز است و با قیمت واقعی آن ( ناو سهم ) فاصله زیادی دارد. در همین گزارش آمده به دلیل تقلیل ارزش واحد پولی ایران نسبت به دلار  و سه برابر شدن ارزش دلار نسبت به ریال ایران و از آن طرف افزایش نیافتن قیمت سهام شرکت‌های حاضر در بورس ایران به این میزان  این رشد؛ بی شک باید منتظر سالهایی باشیم که بورس ایران بتواند به بی بدیل‌ترین بورس جهان در رشد و شکوفایی تبدیل شود.

وی گفت: برای بازار سرمایه ایران با وجود چنین انباشته ارزشمندی در بازارسهام که کمترین برداشت را از آن داشته باشیم چرا که تمام برداشت مدیران سازمان بورس از پتانسیل بازار و گشایش‌های دیپلماتیک تنها به 149 میلیون دلار رسیده که البته این عدد با در نظر گرفتن سرمایه گذاری مستقیم و غیر مستقیم است.

عباسی گفت:در چنین شرایطی این که در برخی مواقع گفته می شود علت منفی شدن‌های بازار سهام از ابتدای سال 95 به این است که سرمایه گذاران خارجی با دیدن آنکه بعد از برجام فرجامی از گشایش‌های مالی و اقتصادی در ایران رخ نداده پول‌های خود را از بازار بیرون کشیده‌اند و این اتفاق بورس را از ابتدای سال 95 منفی کرده است! این سخنان عجیب در حالی گفته می‌شود که با برجام و بی برجام و در بهترین حالت کل سرمایه گذاری خارجی در ایران مستقیم و غیرمستقیم 520 میلیارد تومان است با اینکه در کمتر 4 ساعت در معاملات یک روز بازار سهام بین 300 تا 1000 میلیارد تومان معامله انجام می‌شود، که نشان می‌دهد  که مبلغ سرمایه گذاری خارجی آنقدر ناچیز است که اگرهمه مبلغ سرمایه گذاری خارجی هم از بورس  ایران بیرون کشیده شود هیچ مشکلی در بورس ایران بوجود نمی‌آید. پس مشخص می‌شود که این ادعای خروج سرمایه گذاران خارجی از بورس ایران کذب محض است و هیچ سرمایه گذار خارجی سرمایه اش را از بورس ایران خارج نکرده است.

وی اضافه کرد: بورس ایران تنها با حمایت از تولید و تسهیل در امر صادرات و واردات اقلام واحد‌های تولیدی صنعتی است که می تواند روزهای سبز و همراه با رشدی را شاهد باشد و تنها با تقبیح تولید ملی  و تنها گذاشتن تولید کننده در مقابل تولیدات خارجی با کیفیت پایین و قیمت اندک و رنگ بویی فریبنده رو به روزهای قرمز و زیان های غیر قابل باور برای سهامداران  پیش می‌رود.