هرچند عملکرد گذشته پژو و سیتروئن در ایران چندان قابل دفاع نیست، با این حال نمی‌توان از حالا و با توجه به محرمانه بودن مفاد قرارداد با این دو خودروساز فرانسوی، نظر قطعی در مورد آینده شراکت آنها با شرکت‌های خودروساز داخلی داد. نه ایران خودرو و سایپا و نه پژو و سیتروئن، هیچ‌کدام میلی به افشای جزئیات قراردادهای مربوطه ندارند و این موضوع در روند عقد قراردادهای صنعت خودرو جهان طبیعی بوده و مرسوم است. با این حساب، وقتی اطلاعات چندانی در مورد نحوه شراکت پژو با ایران خودرو و سایپا با سیتروئن در دست نیست و اتفاقا منتقدان نیز به این موضوع معترض هستند؛ بنابراین امکان پیش‌بینی دقیق از آینده شراکت جدید خودروسازان فرانسوی و ایرانی وجود ندارد. نکته دیگری که منتقدان دست روی آن گذاشته‌اند، فراموش شدن طراحی و تولید داخل به‌دلیل حضور امثال پژو و سیتروئن در خودروسازی کشور است.

در باب این انتقاد، دو نکته وجود دارد؛ اول اینکه صنعت خودرو ایران به تنهایی و بدون کمک خارجی‌ها، توان چندانی برای طراحی و تولید محصولات به روز و دارای کیفیت و قیمت مناسب ندارد؛ بنابراین وجود یک همکار خارجی معتبر ضروری است. تردیدی نیست که طراحی و تولید خودروهای جدید و قابل قبول، نیاز به تکنولوژی و دانش روز دنیا دارد و از همین رو نمی‌توان بدون کمک طراحان و برندهای معتبر دنیا، از این مسیر سخت و پر پیچ و خم عبور کرد. نکته دوم نیز اینجاست که اگرچه این همکار خارجی الزاما نباید پژو یا سیتروئن باشد اما در شرایط فعلی تنها این دو شرکت به همراه رنو، برای حضور در صنعت و بازار خودرو ایران جدی هستند. هرچند نام شرکت‌هایی مانند فیات و فولکس واگن نیز برای آمدن به ایران بر سر زبان‌ها افتاده، با این حال آنها نشان داده‌اند به این راحتی‌ها به جاده مخصوص نخواهند آمد.