براساس این قانون عرضه‌کنندگان خودرو در ایران موظف شده‌اند در صورتی‌که خودروی تحت گارانتی (تضمین) آنها بیش از دو روز کاری یا مدت زمان استاندارد تعمیرات به دلیل نبود قطعه یا ناتوانی در رفع عیب در تعمیرگاه‌ها متوقف شود، خسارت توقف خودرو را به مالک آن پرداخت کنند.

در ماده ۱۷ این قانون آمده است: «عرضه‌کننده خودرو موظف است چنانچه رفع عیب خودرو در دوره تضمین که ناشی از خسارت حاصل از حادثه یا تصادف نباشد، بیش از دو روز کاری یا زمان استاندارد تعمیرات تایید شده، به طول انجامد، به تامین خودروی مشابه جایگزین در طول مدت تعمیرات و در صورت عدم امکان پرداخت خسارت حق توقف خودرو اقدام کند».

در این زمینه میزان خسارت توقف خودروهای سواری در تعمیرگاه‌های خودروسازان و واردکنندگان خودرو به ازای هر روز توقف مازاد، معادل پانزده ده‌هزارم قیمت آن تعیین شده است.

در ماده ۱۸ این قانون آمده است: «ضوابط پرداخت خسارت توقف خودروهای سواری در تعمیرگاه‌ها به استثنای خسارت ناشی از حادثه یا تصادف به این صورت است که از زمان تحویل خودرو به نمایندگی مجاز به ازای هر روز توقف مازاد بر میزان یاد شده در ماده ۱۷ این قانون (که در بالا ذکر شده است) به مقدار پانزده ده‌هزارم بهای خودرو به عنوان هزینه توقف توسط عرضه‌کننده خودرو به مصرف‌کننده پرداخت می‌شود».

اصلاحیه آیین‌نامه اجرایی قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان خودرو چندی پیش از سوی معاون اول رییس‌جمهوری به وزارت صنعت، معدن و تجارت ابلاغ و اجرای آن آغاز شد.