به گزارش ارانیکو به نقل از نساجی امروز، احد کرمانی، موجودی پنبه تولید داخل در واحدهای ریسندگی کشور را نزدیک به صفر اعلام کرد و گفت: یک‌ماه و نیم به فصل برداشت پنبه باقی مانده است و به‌دلیل فقدان یک سازمان مشخص و مسئول در مورد واردات پنبه، این نابسامانی باعث می‌شود که همه ساله و به‌خصوص اواخر فصل پنبه، دچار کمبود شدید در واحدهای ریسندگی شویم.

وی ادامه داد: سایر کشورها مانند سوئیس، چین، هند، بنگلادش و ... از ابتدای فصل پنبه، بهترین و مرغوب‌ترین پنبه‌ را با پیش پرداخت مشخص و با قیمت مناسب به‌صورت عمده خریداری می‌کنند و به تدریج محموله‌های خریداری شده را به کشورهای خود حمل می‌کنند.

عضو انجمن صنایع نساجی ایران با اشاره به محدودیت‌های واردات پنبه، اظهار کرد: به‌دلیل وجود قوانین دست و پاگیر متعدد در ایران مانند الزام به واردات پنبه از چند کشور خاص و ممنوعیت خرید آزادانه از کشورهای مطرح و پنبه‌خیز، با کمبود شدید مواد اولیه و قیمت سرسام‌آور آن روبرو هستیم. کرمانی تصریح کرد: گرانی پنبه در ایران تا حدودی به‌دلیل افزایش قیمت جهانی پنبه است، اما مهم‌ترین دلیل آن را باید در کمبود جدی پنبه دانست.

وی مجموع پنبه تولیدی ایران را کمتر از ۶۵ هزار تن اعلام کرد و گفت: مصرف واحدهای نساجی سه‌برابر این رقم و در حدود ۱۸۰ هزار تن است و در این شرایط کارخانه‌های ریسندگی تشنه مواد اولیه برای ادامه تولید و حفظ حیات خود هستند.

به‌گفته این تولیدکننده نساجی، اشاره به وجود کرم سرخ و آفت‌های مختلف در پنبه‌های وارداتی، براساس تفکرات و قوانین قدیمی صورت می‌گیرد که تاحدوی رنگ و بوی سیاسی داشت و این در حالی است که در حال‌حاضر واردات پنبه از مصر و بورکینافاسو که به‌عنوان بهترین و مرغوب‌ترین پنبه دنیا شناخته می‌شود، به ایران ممنوع است!

کرمانی با طرح این سوال که آیا منطقی است تمام کشورها خریدار پنبه این کشورها باشند و برایشان هیچ مشکلی از نظر آفت گیاهی پیش نیاید اما در ایران به‌دلایل مختلف از واردات آن سرباز زده شود، ادامه داد: واردات ما فقط محدود به سه کشور ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان است که برای ما مشکل‌ساز می‌شود.

وی با بیان اینکه ۸۰ درصد از پنبه وارداتی ایران از ازبکستان است، گفت: این کشور به سمت صادرات محصولات با ارزش افزوده بالاتر مانند نخ، پارچه و حتی پوشاک حرکت خواهد کرد و خام‌فروشی را به حداقل می‌رساند و در این شرایط برخی کشورها، پنبه ازبکستان را با حجم بالا پیش خرید می‌کنند و در این میان، صنعتگران ایران فقط نظاره‌گر هستند و این بحران ادامه پیدا خواهد کرد.

این عضو انجمن صنایع نساجی ایران پیشنهاد اختصاص یارانه به کشاورزان جهت تقویت مزارع کشت پنبه و ایجاد انگیزه در آنان را مطرح کرد و گفت: در سال‌های دور، ایران یکی از صادرکنندگان مطرح پنبه به شمار می‌آمد، اما در حال‌حاضر بخش اندکی از نیاز واحدهای نساجی را تأمین می‌کند و از طرف دیگر متأسفانه با مشکلاتی مانند وجود الیاف غریبه در پنبه‌های تولید داخل روبرو هستیم که باعث افت کیفیت محصولات نهایی می‌شود.

به‌گفته کرمانی، ساماندهی تأمین مواد اولیه نساجی مانند پنبه، ویسکوز و پلی‌استر باید مورد بازنگری قرار گیرد، اما متأسفانه انسجام و همت قابل توجهی در دولتمردان و متولیان وزارت صنعت و جهاد کشاورزی برای این موضوع وجود ندارد.

وی تأکید کرد: به‌دلیل کمبود پنبه و توقف واحدهای ریسندگی، واحدهای بافندگی نیز از ادامه فعالیت باز خواهند ماند و این زنجیره ادامه پیدا خواهد کرد؛ در نتیجه بیکاری عظیمی بر این مملکت مستولی خواهد شد.