چندی است که بازار داخلی پوشاک کشور مورد هجوم برندهای مطرح و نیمه مطرح جهانی و بخصوص کشور ترکیه قرار گرفته است. برندهایی که بعضا مجوز ورود به کشور را دریافت و برخی نیز در نوبت دریافت مجوز برای حضور در بازارهای داخلی هستند.
به گزارش ارانیکو به نقل از زمان، نامهایی که نیازی به تبلیغات گسترده ندارند زیرا که برای مردم شناخته شده هستند لذا به محض ورود، بازار و مخاطب خود را پیدا کرده و با شگردهای خاص خود برای خریدار جذابیت پیدا میکنند. شگردهایی که تولیدکنندگان داخلی به علت وجود بازار تقریبا انحصاری از چند و چون آن بیخبر هستند.
میدانیم که ارزش بازار پوشاک داخلی در حدود 12 میلیارد دلار در سال میباشد که در حدود 2.5 میلیارد دلار آن از طریق واردات و قاچاق تامین میگردد. طبیعی است که بخشی از واردات پوشاک از طریق برندهای مجوز دار از سهم واردات بصورت قاچاق کاسته خواهد شد و البته بخش کمتری نیز از سهم تولیدکنندگان داخلی کسر خواهد شد. لذا ورود این برندها در کوتاه مدت باعث فشار به وارد کنندگان داخلی و کاستن از سهم بازار آنها خواهد شد اما در دراز مدت باعث ایجاد رقابت سازنده و ارتقا کیفیت تولیدات داخلی شده و به تقویت آنها منجر خواهد شد.
ضمن اینکه ورود پوشاک از طریق مبادی رسمی و با دریافت مجوز، باعث حفظ حقوق مصرف کننده نیز میگردد و مصرف کنندگان قادر خواند بود از خدمات پس از فروش و پیگیری شکایات خود بهره مند شوند، موضوعی که در خصوص قاچاق و یا تولیدات زیر پلهای در داخل کشور اصلا قابل ردیابی نمیباشد.
لذا میباید با احتیاط ورود برندها به کشور را در مجموع مثبت ارزیابی کرده واز نحوه طراحی، بازاریابی، فروش و علم مدیریت آنها نهایت بهره برداری را بنماییم. البته بدیهی است که در این رقابت امکان دارد برخی تولیدکنندگان کالای بی کیفیت داخلی نیز متضرر شده و تا مرز ورشکستگی پیش روند که این امر در بازار رقابت بسیار طبیعی است، اما تولیدکنندگانی که باقی میمانند بسیار پر توان تر و آماده تر شده و به راه خود ادامه داده و قادر خواهند بود به بازار های جهانی نیز راه یابند.
مثال معروفی است که میگوید «پدیدهای که نتواند تو را از بین ببرد،حتما باعث توانمند شدنت خواهد شد» بازار رقابت پوشاک نیز از این قاعده مستثنی نیست و واحدهایی که در این رقابت از بین نروند، حتما قویتر خواهند شد. لذاست که تا کنون هیچ تولیدکنندهای از رقابت با سایر رقبا متضرر نشده و هیچ تولیدکننده ای نیز در فضای امن و بی رقیب به پیشرفت دست پیدا نکرده است.
لذا رقابت الفبای پیشرفت ولازمه ارتقای کیفیت است مشروط بر اینکه فضای رقابت عادلانه و منصفانه و برابر باشد که تحقق این فضای عادلانه از وظایف حاکمیت و دولت میباشد. دولت میباید در کنار صدور مجوز برای برندهای خارجی به کشور، همزمان نسبت به ایجاد تسهیلات و امکانات مورد نیاز برای تولیدکنندگان داخلی جهت ورود به این زمین مسابقه اقدام نماید. بستن دست و پای تولیدکننده داخلی و فرستادن آن به رقابت با رقیب خارجی سراپا مسلح، بجز نابودی تولید کننده داخلی ثمر دیگری ندارد.
لینک مطلب:
https://www.eranico.com/fa/content/59229