به گزارش ارانیکو به نقل از بلومبرگ، بانک مرکزی چین در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده است که با ایجاد چارچوب‌های معقول و کنترل‌های محتاطانه می‌تواند اثرات مثبت پول رایج دیجیتال را به حداکثر و اثرات منفی آن را به حداقل برساند.

افزایش دسترسی به اینترنت و ارتقاء فن آوری رمزنگاری، شرایط را برای استفاده از ارزهای دیجیتال فراهم کرده است. این امر می‌تواند به کاهش هزینه‌های عملیاتی، افزایش بهره وری و فعال کردن طیف گسترده‌ای از برنامه‌های جدید کمک کند. با این حال هنوز هم نقص‌های اساسی وجود دارد. ارزهای دیجیتال ارزش ثابتی ندارند و اعتبار آنها پایین است، هنوز به طور گسترده پذیرفته نشده‌اند و البته همیشه احتمالات بالقوه برای اثرات جانبی منفی هم وجود دارد.

ارزهای رایج دیجیتال که توسط بانک‌های مرکزی صادر می‌شوند می‌توانند به حل بسیاری از این مشکلات کمک کنند. این پول‌ها توسط دولت تضمین اعتبار شده اند و با امنیت و آسودگی در سطح گسترده‌تری به صورت آنلاین و غیر آنلاین کاربرد دارند. اما تبدیل ارز قانونی دیجیتال به واقعیت نیاز به حل چالش‌های متعددی دارد.

اول چارچوب عملیاتی دقیقی باید تشکیل شود. یک گزینه تأمین مستقیم ارز داخلی دیجیتال توسط بانک مرکزی برای عموم است و سپس مدیریت صدور، چرخه و تداوم خدمات است. گزینه دیگر سازگاری مدل چرخه پول کاغذی است: بانک مرکزی باید ارز دیجیتال را برای بانک‌های تجاری صادر کند، در عوض این بانک‌ها هم باید به مردم خدمات ارایه کنند و این همکاری می‌تواند عملکرد طبیعی صدور و چرخه را تضمین کند.

بانک خلق چین بنابر چند دلیل ساده مدل دوم را انتخاب کرده است. استفاده از سیستم موجود جایگزینی تدریجی ارز دیجیتال به جای پول کاغذی را راحت‌تر می‌کند. همچنین بانک‌های تجاری را برای مشارکت در توزیع ارز جدید تشویق خواهد کرد. علاوه بر این ضمن تسریع نوآوری، موجب خدمات رسانی بهتر به اقتصاد واقعی و پاسخگویی به نیازهای مردم می‌شود.

چالش دیگر رمزنگاری است. ارزهای دیجیتال بخش خصوصی با استفاده از الگوریتم‌های رمزنگاری و همچنین امضاهای خصوصی از معاملات محافظت می‌کنند.

متأسفانه چون این ارزها موجب نوعی مخفی کاری می‌شود، می‌توانند زیان‌های غیر قابل جبرانی را به بار بیاورند. ارز دیجیتال قانونی باید با حفاظت از حساب‌های شخصی به وسیله رمزنگاری و ایجاد یک سیستم ناشناس کنترل برای اطمینان از ردیابی معاملات تحت شرایط خاص، این مشکل را به طور کامل حل کند.

یک ارز قانونی دیجیتال نیازمد تحقیقات گسترده برای کسب اعتبار در بازار و اطمینان از امنیت و کارایی از طریق کاربردهای متنوع است و به حمایت‌های فنی قوی شامل فن آوری قابل اعتماد حسابداری، پروتکل‌های مورد اعتماد، فرمت داده‌های استاندارد و مکانیزم‌های امضای دیجیتال قابل اعتماد نیاز دارد.

ابزارهای مطمئن برای ذخیره مثل کیف پول دیجیتال نیز اهمیت فراوانی دارد. بانک‌های مرکزی باید چگونگی کنترل صدور را مورد بررسی دقیق قرار دهند تا ارزش پایدار که عامل اصلی در رقابت پولی برای توسعه مؤثرترین روش است تضمین شود.

در نهایت ارز دیجیتال قانونی می‌تواند تأثیر عمیقی بر روی سیستم مالی داشته باشد. در حال حاضر پیش بینی این اثرات کار دشواری است اما احتمال برخی از نتایج وجود دارد. اول اینکه با توجه به تغییرات ساختار پولی، ضریب پولی افزایش خواهد یافت.

دوم کاهش تقاضا برای ارز واقعی ادامه خواهد یافت و تبدیل دارایی‌های مالی سرعت خواهد گرفت.

سوم تحلیل داده‌های بزرگ، سنجش سرعت گردش پول را آسان تر می‌کند، بنابراین محاسبه تأمین پولی و تحلیل ساختار ارز ساده تر می‌شود.

چهارم با کاهش هزینه شناخت مشتری و تجهیزات مبارزه با پول شویی، نظارت بر این مسائل کارآمدتر خواهند شد. بالاخره ایجاد یک محیط مشترک مالی موجب تشویق نوآوری می‌شود.

یک نگرانی مهم برای سیستم مالی این است که ارز دیجیتال کار واسطه را راحت‌تر می‌کند چرا که با توجه به تغییر و سریع از سپرده به ارز، هر بحران مالی به محض اینکه ایجاد شود به سرعت گسترش خواهد یافت. بنابراین قبل از هر چیز مکانیزم‌های مناسب برای پیش بینی چنین سناریوهایی و محدود کردن ریسک‌های آن باید اندیشیده شود. البته تأثیرات دقیق استفاده از ارز دیجیتال فقط زمانی می‌تواند مورد ارزیابی قرار گیرد که در چرخه طبیعی قرار گیرد.