سعید اسلامی‌بیدگلی دیروز در شانزدهمین همایش سیاست‌های توسعه مسکن در ایران به تشریح نتایج گزارش اخیر نشریه اکونومیست درخصوص رتبه‌بندی سالانه شهرهای جهان بر مبنای شاخص زیست‌پذیری پرداخت. اسلامی در این باره اعلام کرد: بر اساس تازه‌ترین آمارهای جهانی تهران از میان 140 شهر مهم دنیا در رتبه 126 به لحاظ شاخص زیست‌پذیری قرار دارد و این موضوع بیانگر بحران زیست محیطی در پایتخت است. وی ادامه داد: گزارش اخیر نشریه اکونومیست و رتبه اعلام شده از نظر زیست‌پذیری برای شهر تهران موید نظرات کارشناسی است که طی سال‌های اخیر در برابر تبدیل شدن پایتخت به شهری فاقد استانداردهای زیست محیطی هشدار می‌دهند.

اسلامی با بیان اینکه این گزارش بین‌المللی براساس سنجش وضعیت شهرها با استفاده از 5 محور اصلی تهیه شده است، توضیح داد: اولین شاخص تعیین کیفیت زیست‌پذیری شهرهای جهان در این گزارش بر مبنای پایداری شهرها در نظر گرفته شده است که این شاخص با مولفه‌هایی همچون میزان جرائم بزرگ و کوچک، خشونت، خطر ترور، خطر جنگ نظامی و خطر درگیری و ناآرامی‌های مدنی سنجیده می‌شود.

وی ادامه داد: محور دوم سنجش کیفیت زیست‌پذیری شهرها براساس موضوع بهداشت و سلامتی، محور سوم در مورد وضعیت فرهنگ و محیط، محور چهارم در حوزه حمل‌و‌نقل و محور پنجم درخصوص وضعیت آموزش در شهر تهران تعیین شده است.

اسلامی با بیان اینکه بر مبنای نتایج به دست آمده از تحلیل مجموعه محورهای سنجش وضعیت زیست‌پذیری در شهرهای جهان، تهران از وضعیت مناسبی برای سکونت برخوردار نیست، خاطرنشان کرد: وضعیت فعلی پایتخت نتیجه سیاست‌گذاری‌های دوره‌های گذشته و حال حاضر در اداره شهر تهران است.

وی افزود: براساس نظرسنجی‌های صورت گرفته از فعالان کسب و کار هم‌اکنون 5 مشکل اصلی در اداره شهرهای ایران به خصوص پایتخت وجود دارد که عمدتا به عدم دسترسی به منابع مالی، تورم، بوروکراسی‌های ناکارآمد دولتی، عدم پایداری در سیاست‌گذاری‌ها و فساد برمی‌گردد.

اسلامی خاطرنشان کرد: علت اصلی عدم موفقیت پروژه‌های بزرگ ملی را نیز می‌توان در این عوامل جست و جو کرد؛ همان گونه که شواهد نشان می‌دهد دولت‌ها طی دوره‌های گذشته تاکنون تنها در اجرای پروژه‌های کوچک مقیاس در شکل پایلوت موفق عمل کرده‌اند.

وی ادامه داد: به دلیل وجود مشکلات ذکر شده مشخص است که عملا اجرای پروژه‌های بزرگ از سوی دولت‌ها در کشورهای توسعه‌نیافته با چالش مواجه شده و در واقع شکست می‌خورند، چرا که با تعریف پروژه‌ها در مقیاس بزرگ و خروج آنها از حالت پایلوت، دولت‌ها اساسا با ضعف در شاخص‌های کیفی دیگری مواجه می‌شوند که نبود این کیفیت‌ها عملا منجر به شکست پروژه‌ها می‌شود. اسلامی راه‌حل کلیدی موفقیت سیاست‌های عمرانی در کشورهای توسعه‌نیافته را اجرای پروژه‌های عمرانی در شکل پروژه‌های پایلوت کوچک مقیاس با کمترین حد اعمال دخالت مستقیم از سوی دولت اعلام کرد.