به نقل از CNBC با لغو تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران صنعت نفت به این کشور رشد قابل توجهی را طی یک سال گذشته تجربه کرده و مقامات نفتی ایران از برنامه خود برای جذب 200 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خبر دادند.

بر این اساس ایران 10ها پروژه نفتی را برای سرمایه‌گذاری و توسعه به شرکت‌های خارجی معرفی کرده است و شرکت‌هایی مانند رویال داچ شل، توتال و بریتیش پترولیوم در کنار شرکت‌های روسی و چینی از آمادگی خود برای ورود به این پروژه‌ها خبر دادند اما شرکت‌های بزرگی مانند اگزون موبیل و شورون آمریکا به دلیل تداوم تحریم‌های کاخ سفید علیه ایران از ورود به پروژه‌های ایران منع شدند.

با توجه به اینکه ایران دارای چهارمین ذخایر بزرگ نفت در جهان است و از سوی دیگر دومین ذخایر بزرگ گاز جهان را نیز دارد و از سوی دیگر استحصال منابع نفتی ایران بسیار کم هزینه است شرکت‌های آمریکایی در حال از دست دادن فرصت‌های بزرگی هستند. حجم ذخایر نفتی ایران 158 میلیارد بشکه و حجم ذخایر گازی ایران 1.2 هزار میلیارد فوت مکعب ارزیابی شده است.

از سوی دیگر تولید نفت این کشور از زمان لغو تحریم‌ها به شدت افزایش یافته است. تولید نفت ایران در ماه سپتامبر 3.7 میلیون بشکه در روز بوده است که 2.6 میلیون بشکه از آن صادر می‌شده است.

کریس ویفر یکی از کارشناسان موسسه ماکرو ادوایزری معتقد است تمام شرکت‌های بزرگ نفتی در ایران حضور دارند اما در سایه.

وی تاکید کرد: ما می‌دانیم که همه شرکت‌ها در سطوح مختلف در ایران حضور دارند، چرا که منافع آن بسیار بیشتر از آن است که بتوان از آن چشم‌پوشی کرد.

شرکت ملی نفت ایران اعلام کرده است که پیشنهاداتی را از شرکت‌های خارجی برای توسعه میادین نفت و گاز ایران دریافت کرده‌اند. به گونه‌ای که توتال پیشنهاد توسعه میدان نفتی آزادگان جنوبی را با ظرفیت تخمین 5 میلیارد بشکه ارائه داده است.

شرکت‌های توتال،‌ انی و هیوندای نیز پیشنهاد توسعه میدان نفتی پارس جنوبی را مطرح کردند. شل و فینوپک نیز به دنبال توسعه میدان نفتی یادآوران هستند. در کنار این شرکت‌ها شرکت‌های بزرگ چینی و روسی نیز چشم به منافع ورود به صنعت نفت ایران دوخته‌اند.

کارشناسان معتقدند، ورود چینی‌ها به صنعت نفت ایران جا را برای شرکت‌های غربی تنگ می‌کند. چرا که تولید نفت داخلی چین در حال کاهش است و این کشور به دنبال یافتن فرصت‌های سرمایه‌گذاری و تولید در خارج از این کشور هستند. البته موانعی نیز بر سر راه توسعه صنعت نفت ایران وجود دارد.

یکی از مشکلات پیش روی صنعت نفت ایران این بود که ارائه مدل جدید قراردادهای نفتی این کشور 2 سال طول کشید اما این مدل فرصت حضور بیشتر و به دست آوردن منافع بهتر برای خارجی‌ها را فراهم کرده است. این شرکت‌ها می‌توانند با ایجاد شرکت‌های مشترک با ایرانی‌ها حضور خود را در این کشور گسترش داده و مدت زمان بیشتری را در قراردادها قید کند.