ناصر ریاحی با بیان اینکه ایران به طور کلی از هشت کشور جهان اقدام به واردات دارو می‌کند، اظهارکرد: عمده واردات ایران در زمینه دارو از کشورهای آمریکا، فرانسه، سوئیس و آلمان است که البته دارو از کشورهایی چون استرالیا و ژاپن نیز به ایران وارد می‌شود.

وی سرمایه‌گذاری مشترک با تولیدکنندگان بزرگ دارو در ایران را به دلیل مقررات بانکی ایران غیرعملی دانست و گفت: کسی که از خارج بخواهد در ایران سرمایه‌گذاری کند برای آوردن و خارج کردن پول به مشکل برمی‌خورد که البته این موضوع ربطی به تحریم‌ها ندارد و به قوانین داخلی ما مربوط است.

رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو با اشاره به بحث FATF در سیستم بانکی که به عنوان یکی از بندهای توافق ایران و ۱+۵ مطرح است، ادامه داد: خلاصه آن قانون این است که ویروس از هرکس به کس دیگری می‌تواند منتقل شود و عملا این قوانین برای مقابله با پول‌شویی است.

ریاحی با بیان اینکه بانک‌ها در کشورهای اروپایی در شناسایی مشتری خود بسیار سخت‌گیر هستند، گفت: اگر یک تبعه همان کشور بخواهد در یک بانک اروپایی حساب باز کند، تمام زیر و زبر و اطلاعات او را درمی‌آورند و تراکنش‌ها را کنترل می‌کنند که حتی این امر در دوبی هم وجود دارد و ممکن است تا حتی در نهایت هم اجازه باز کردن حساب را به او ندهند؛ به عبارت دیگر تا زمانی که مشخص نشود پول موردنظر از کجا آمده بانک آن را قبول نمی‌کند.

وی افزود: این در حالی است که در ایران این روند وجود ندارد، بنابراین تا زمانی که این قوانین در ایران هم اجرایی نشود، سرمایه‌گذاران بزرگ خارجی پولی را در بانک‌های ایران قرار نمی‌دهند.

رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو با بیان اینکه این مشکلات ارتباطی با تحریم‌ها ندارد، خاطرنشان کرد: تحریم‌ها سبب شد تا ما هفت هشت سال از روابط بین‌الملل دور بمانیم و امکان به روزآوری به راحتی برای ما وجود نداشته باشد.

ریاحی با بیان اینکه برخی شرکت‌های دارویی در گذشته در ایران سرمایه‌گذاری کرده بودند، گفت: این شرکت‌ها معمولا پول از ایران خارج نمی‌کنند، یعنی یا کالا می‌برند یا امیددارند که شرایط ایران در ۱۰ سال آینده درست شود.

وی با بیان اینکه مورد جدی در زمینه همکاری مشترک دارویی با کشورهای معتبر دنیا در حال حاضر وجود ندارد، اظهارکرد: تنها یکی دو مورد از تولیدکننده‌های هندی بوده‌اند که در این مدت مراجعه کرده‌اند.