از ابتدای فصل تابستان که با مصوبه شورای پول و اعتبار سود بانکی کاهش یافت، اقبال موجران به «رهن کامل» به شکل محسوسی کاهش یافت و از آن زمان تاکنون سهم قراردادهایی که ترکیبی از رهن و اجاره بها بوده، نسبت به رهن کامل بیشتر شده است. با این وجود تاثیر مستاجران بر معادلات بازار را نمی‌توان نادیده گرفت. توان مالی مستاجران یکی از پارامترهای موثر بر قیمت‌گذاری املاک استیجاری از سوی موجران است. به این ترتیب اغلب ترکیب متوازنی از رهن و اجاره بها مبنای قراردادها بوده است.

با این وجود برخی از موجران بنا به دلایل گوناگون اعم از عجله برای اجاره رفتن ملک خود، نیاز به انباشت نقدینگی برای سرمایه‌گذاری در حوزه دیگر یا حتی رعایت جانب انصاف و درنظر گرفتن شرایط نقدینگی مستاجر، املاک خود را در قالب رهن کامل عرضه می‌کنند. بررسی «دنیای اقتصاد» از سامانه اطلاعات بازار املاک ایران نشان می‌دهد درصد قابل‌توجهی از آپارتمان‌هایی که در آبان‌ماه به صورت رهن کامل به اجاره رفته‌اند، میانسال یا کهنه‌ساز بوده‌اند و سهم آپارتمان‌های نوساز در این قراردادها اندک است. برابر آمار غیرقطعی سامانه اطلاعات بازار املاک ایران، 27 درصد از قراردادهای اجاره منعقد شده در آبان‌ماه رهن کامل و با اجاره‌بهای حداکثر 50‌هزار تومانی بوده که این رقم نیز اغلب به‌دلیل مشروعیت یافتن قرارداد به لحاظ فقهی، منظور می‌شود.