پایان یافتن تعطیلات هفته گذشته و بازگشت خریداران به بازار، افزایش قیمت دلار و نگرانی از بالا ماندن بهای ارز و حتی ترس از رشد بیشتر نرخ‌ها، افزایش قیمت‌های جهانی در کنار نوسان قیمت‌ها در بازار سنگ‌آهن و زغال‌سنگ، خوش‌بینی فعالان بازار نسبت به رشد قیمت‌ها در روزهای اخیر و همچنین تلاش بخش بزرگی از عرضه‌کنندگان برای حمایت از قیمت‌ها در بازار داخلی فولاد را می‌توان از مواردی به شمار آورد که در نهایت به جهش غیرمنتظره بهای این کالا منجر شد. این در حالی بود که بخش بزرگی از رشد نرخ‌ها از سوی کارخانه‌ها و عرضه‌کنندگان اصلی به بازار تزریق شده تا جایی که حتی برخی از عرضه‌کنندگان اصلی 30 تا 60 تومان در یک روز بر قیمت‌های خود افزودند. هنوز به صراحت نمی‌توان از واکنش بازار نسبت به این رشد قیمتی سخن گفت هرچند که افزایش نرخ‌ها از هفته گذشته و با رشد قیمت دلار آغاز شد ولی هنوز پایانی را برای افزایش قیمت‌ها، نمی‌توان ترسیم کرد.

در هر حال افزایش 6 تا 7 درصدی بهای برخی از مصنوعات نوردی در بازار فولاد و بازگشت قیمت‌ها به سطوحی بالاتر از 1700 تومان از کارخانه و همچنین ثبت بهای میلگرد نیشابور در بازار تهران با قیمتی نزدیک به 1780 تومان را می‌توان به مثابه زلزله‌ای در این بازار به‌شمار آورد که این بار نیز رشد نرخ‌ها پس از وجود بسترهای مورد نیاز در بدنه همین بازار، از جهش قیمت دلار تاثیر پذیرفته است. این بازار باز هم وارد فاز التهاب شده و رفتارهای هیجانی فعلی را نمی‌توان با واقعیت‌های بنیادین موجود تحلیل و تفسیر کرد، زیرا کمترین تاثیر ممکن در غالب بازارهای کالایی از نوسان قیمت دلار را می‌توان در بازار میلگردهای نوردی جست‌وجو کرد که شاید یکی از مهم‌ترین مصنوعات فولادی در این بازار محسوب شود. با توجه به موارد فوق و خودنمایی مجدد التهاب در بازار فولاد با اهرم دلار، شاید نتوان اظهارنظر قاطعی درخصوص دورنمای بازار ارائه کرد، زیرا کمتر خریداری در قیمت‌های فعلی اقدام به خرید کرده و همچنین جذابیت سفته‌بازی نیز به شجاعت خریدار بستگی دارد. همان گونه که تجربیات پیشین درخصوص نوسان قیمت دلار دورنمای مبهمی را پیش روی فعالان بازار ترسیم کرده، دورنمای بازار فولاد نیز که به تبع از دلار در روزهای اخیر نوسان کرده است را هم باید بسیار کدر و تار ارزیابی کرد هرچند که در صورت ادامه ضعف تقاضا، بازار خود را با واقعیت‌های فعلی وفق خواهد داد.