این قرارداد نخستین سرمایه‌گذاری بزرگ یک شرکت غربی در دوران پساتحریم است و آن طور که کارشناسان می‌گویند ممکن است برای فرانسه فرصت منحصری برای گسترش سرمایه‌گذاری‌هایش در قطر که در بزرگ‌ترین میدان گازی جهان با ایران سهیم است، فراهم کند. قطر که در حال حاضر بزرگ‌ترین صادرکننده LNG جهان است، چندی قبل اعلام کرد قصد دارد صادرات گاز خود را به میزان ۳۰ درصد افزایش دهد، بنابراین واضح است که به سرمایه‌گذاری‌های بیشتری برای انجام چنین پروژه‌ای نیاز دارد و توتال فرانسه ممکن است شریک ایده آلی برای این منظور باشد.

در حالی که همه این اتفاق‌ها در جریان است، هند ۱۱ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برای توسعه میدان گازی فرزاد B به ایران پیشنهاد کرده  که آن را بهترین پیشنهاد توصیف کرده است. اگرچه هنوز ایران تصمیم نگرفته پیشنهاد هندی‌ها را قبول یا رد کند با این‌همه چنین پیشنهادی قیمت مبنایی را که‌ تهران از دهلی‌نو یا متقاضی دیگری برای این پروژه دریافت خواهد کرد، تعیین می‌کند.

در مجموع می‌توان انتظار داشت که قیمت LNG در آینده به محض این که تولید سرمایه‌گذاری‌های گازی بزرگ ایران و قطر آغاز و به اشباع عرضه منجر شود، کاهش پیدا کند. بعلاوه، پاپوا گینه‌نو و موزامبیک که هر دو پتانسیل LNG عظیمی دارند و پروژه‌های LNG یامال و ساخالین روسیه نیز قرار است در سال‌های آینده وارد بازار شوند که همه آنها قیمت گاز طبیعی مایع را پایین خواهند برد. با این‌همه هزینه‌های فرآوری و حمل برای LNG همچنان به شکل غیرمعمولی بالا هستند، بنابراین تا زمانی که هزینه‌ها با معرفی فناوری جدید یا با تولید در مقیاس صنعتی کاهش پیدا نکند، مطمئنا قیمت‌ها در یک سطح یا سطح دیگری به کف خواهند رسید. با این‌همه عکس این موضوع برای نفت صدق می‌کند زیرا این کالا سقف قیمتی دارد که نمی‌توان بدون کنترل استخراج گاز پرهزینه شیل آمریکا از آن عبور کرد و قیمت‌ها را دوباره پایین آورد. آن چه که از همه جالب‌تر است، این است که قیمت‌های نفت و گاز با یکدیگر تعیین می‌شوند، بنابراین با وجود این که عوامل متفاوتی بر هر یک از این منابع تاثیر می‌گذارد، تحت تاثیر کف و سقف قیمت دیگری قرار می‌گیرد.

قیمت نفت به دلیل توافقی که اوپک و شرکای مهم این سازمان در سال گذشتند، نسبتا تثبیت شده است اما هیچ سازمان مشابه یا همکاری میان بزرگترین بازیگران گاز طبیعی جهان وجود ندارد و ممکن است اشباع عرضه و کاهش قیمت قابل پیش‌بینی که بازار LNG به آن دچار می‌شود، این تولیدکنندگان را وادار کند «اوپک گازی» خود را تشکیل دهند و برای اجرای تدابیر قیمت‌گذاری با یکدیگر همکاری کنند.

بر اساس گزارش پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ، نکته مهم در اینجا این است که قراردادهای گازی چند میلیارد دلاری که ایران امضا کرده یا سرگرم مذاکره درباره آنها است، ممکن است با اشباع عرضه LNG عوامل بنیادین بازار را تحت تاثیر قرار دهند و به سقوط قیمت منجر شوند و تشکیل یک «اوپک گازی» میان روسیه، ایران و قطر برای تثبیت بازار را بدنبال داشته باشند.