به این ترتیب به تدریج از تعداد افراد دریافت‌کننده کم می‌شد و در نهایت افرادی که امکان هیچ نوع فعالیتی را نداشتند به نهادهای متولی معرفی می‌شدند. حال با توجه به اینکه این رویه پیش نرفت و نهایتا به همه ایرانی‌ها حتی افراد خارج کشور هم یارانه نقدی ماهانه ٤٥ هزار تومان پرداخت ‌شد ولی هنوز قیمت بنزین به نرخ فوب خلیج فارس هم نرسیده و به جای آنکه چهار سال یارانه پرداخت شود، همچنان پرداخت یارانه ادامه دارد و تبدیل به کابوسی برای وزارت اقتصاد شده است. به این ترتیب به نظر می‌رسد دولت می‌تواند با شناسایی دوباره تعداد جامعه هدف نیازمندان و برخورداران را به دست آورد. سپس میزان نیاز افراد را بررسی کند و یارانه افراد نیازمند افزایش اما تعداد یارانه‌بگیران را کم کند تا این رویه به مرور به حل مشکل کمک کند.

همچنین کنترل نرخ ارز ضروری بود و رسیدن ارز به نرخ ٤ هزار تومان قیمت بنزین فوب خلیج فارس را هم بالا برد.
من معتقدم واگذاری یارانه‌ها به سازمان‌هایی مانند کمیته امداد و بهزیستی می‌تواند مفید باشد چون آنها جامعه هدف خود را بهتر از دولت می‌شناسند. اما زمانی چنین چیزی ممکن است که بتوان تعداد یارانه‌بگیران را به اندازه کافی کاهش داد. درواقع نمی‌توان از آغاز کار همه‌چیز را به سازمان‌های متولی رفاه اجتماعی سپرد. کارهای اولیه و حذف چند ده میلیون نفر باید به دست دولت انجام شود و نهایتا نهادهایی چون کمیته امداد باقی ماجرا را حل و فصل کنند و با بودجه‌ای که دریافت می‌کنند بتوانند فرودستان کشور را تقویت کنند.