حسین اصغری، اظهار کرد: در سال زراعی گذشته حدود پنج میلیون تن سیب‌زمینی، پنج میلیون و ۳۰۰ هزار تن گوجه‌فرنگی و دو میلیون و ۳۰۰ هزار تن پیاز در کشور تولید شد اما در رابطه با نوسانات بازار و قیمت این محصولات باید پذیرفت که با یک موجود زنده روبرو هستیم. به عنوان مثال در سال گذشته برای بازار مصرف مشکلاتی به وجود آمد و خزانه این محصول در اصفهان با سرمازدگی مواجه شد و تا تجدید کشت و به بازار آمدن محصول جدید با نوسانات قیمتی حدود یک ماه و نیم مواجه شدیم و حاصل آن کمبود عرضه به بازار بود.

وی با بیان اینکه سیاست وزارت جهاد کشاورزی این است که آب در کنار خاک مهمترین منبع و نهاده برای تولید و مهمترین چالش برای زندگی در آینده است، افزود: توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی، ذخیره سازی و نگهداری مازاد تولید و عرضه آن به هنگام کمبود مقطعی می‌توانند نوسانات بازار را تا حد بسیاری مرتفع کند. البته حرکت کردن به سمت کاهش سطح زیر کشت در کنار حفظ میزان تولید از طریق افزایش بهره وری و معرفی و کشت ارقامی با پتانسیل بیشتر و بهتر از برنامه وزرات جهادکشاورزی است.

مدیرکل دفتر محصولات علوفه‌ای و جالیزی وزارت جهاد کشاورزی با اشاره به برنامه‌ریزی برای توسعه سیستم های آبیاری تحت فشار ادامه داد: افزایش راندمان آبیاری از طریق نشاءکاری و برنامه‌محور کردن تولید این‌گونه محصولات نیز در دستور کار قرار دارد، چرا که باید تولید خود را در فصول مختلف برنامه ریزی کرده و آن را به استان‌های تولید کننده این محصولات اعلام کنیم و میزان پایبندی هر استان به برنامه‌های ارائه شده نیز مورد پیگیری قرار خواهد گرفت.

اصغری گفت: کشاورزان باید برنامه‌محور باشند و از طریق ترویج و تقویت تشکل‌های بخش خصوصی و نهایتاً در قالب تکمیل زنجیره تولید محصولات کشاورزی می‌توانیم به هدف خود برسیم، چرا که هم اکنون حلقه تولید مشکلی ندارد اما در بازار با مشکلاتی مواجه هستیم که در صورت تکمیل و اصلاح زنجیره تولید می‌توان با تلاطم ها و نوسانات در بازار مقابله کرد.

وی با بیان اینکه در زمینه محصولاتی مانند سیب زمینی باید حدود ۷۰ درصد آن در فصل پاییز تولید شود، اعلام کرد: کشاورزان و مسئولان وزارت جهاد کشاورزی همه تلاش خود را برای تامین نیازمندی مردم در حوزه محصولات مختلف کشاورزی از جمله سیب زمینی، پیاز و گوجه‌فرنگی انجام می‌دهند اما باید به این نکته نیز توجه کرد که میزان زیادی از محصول در قالب ضایعات هدر می‌رود و باید با فرهنگ‌ازی کاری کنیم که ضایعات در این زمینه به حداقل ممکن برسد، چرا که منابع آب و خاک حیاتی کشور که صرف تولید این محصولات می‌شود، هدر نرود.