با دستیابی به برجام، خودروهای جدیدی از خودروسازان آسیایی و اروپایی راه خیابان های ایران را در پیش گرفتند.

در این میان وزارت صنعت، معدن و تجارت شرکت های واردکننده را ملزم به آن کرد تا به طور مستقیم با شرکت‌های مادر طرف حساب شوند و به عنوان نماینده رسمی فروش و خدمات پس از فروش خودروساز خارجی در ایران شناخته شوند و در حالی شرکت‌ها ملزم به رعایت این موضوع شدند که واردات باید توسط نماینده رسمی که خدمات پس از فروش شرکت مادر را ارائه می‌دهد، انجام شود.

در گذشته برخی از شرکت‌های واردکننده مجوزها و قراردادهای همکاری را از شرکت‌های واسطه که در کشورهای حاشیه خلیج فارس فعالیت داشتند، دریافت کرده بودند.

اما نکته قابل توجه آن است که با وجود آنکه در متن اکثر گواهی های صادر شده از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت، کلمه «نمایندگی رسمی» قید شده است اما برخی از گواهی های صادر شده این کلمه را ندارند و تنها در گواهی این شرکت‌ها از عبارت «توزیع کننده» استفاده شده است.

این موضوع این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که چه شرکتی وظیفه ارائه خدمات پس از فروش محصولات وارداتی را دارد و آیا خدمات ارائه شده از سوی شرکت داخلی به تائید شرکت مادر رسیده است و آیا شرکت‌هایی که در گواهی آن‌ها از کلمه توزیع کننده استفاده شده فعالیت‌های محدودتری نسبت به شرکت‌های واردکننده که در گواهی فعالیت آن‌ها از کلمه نماینده رسمی استفاده شده است، دارند؟

در این رابطه امیرحسین قناتی -مدیرکل دفتر صنایع خودرو و نیرومحرکه وزارت صنعت، معدن و تجارت- گفت: شرط اصلی تائید فعالیت شرکت‌های واردکننده خودرو از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت، ارائه خدمات پس از فروش با نظارت شرکت مادر است.

او تاکید کرد: اگر در گواهی‌های تائید فعالیت شرکت‌های واردکننده تنها کلمه «توزیع کننده» قید شده است به آن معنا نیست که خدمات پس از فروش و گارانتی از سوی شرکت واردکننده ارائه نمی‌شود چون این موضوع جزء الزامات واردات است.

اما با این تفاسیر همچنان جای سوال دارد که چرا برای گواهی برخی از شرکت‌های واردکننده خودرو از کلمه «توزیع کننده» استفاده شده و اگر خدمات پس از فروش با استانداردهای شرکت مادر و با نظارت شرکت اصلی در ایران ارائه می شود، چرا چنین گواهی صادر می‌شود.